در نقد ضبط پاسپورت همایون شجریان

به گزارش گروه رسانه های آنلاین خبرگزاری بنا، ناآرامی های چند هفته اخیر کشور در جریان درگذشت دلخراش مسعود امینی، ایران اسلامی را برای جوانان و دیگر عزیزانش متاسف کرده است. این روزها چهره‌های سرشناس مواضع مختلفی دارند، برخی نوشته‌اند و با اتفاقی که برای خانم امینی افتاده، برخی سکوت می‌کنند، برخی تحت فشار شدید در فضای مجازی، تحت تاثیر فضای شبکه‌های اجتماعی. در نهایت مجبور به اتخاذ مواضع مشخص در مورد تحولات شد.

عده ای دیگر از نظر موقعیت اجتماعی در کانون توجه بودند و از حادثه اولیه گلایه داشتند و در مقابل حوادث بعدی موضع گرفتند. این مقوله خواستار همدلی، کاهش التهاب، جامعیت و اصلاح رویه ها و روش هاست.

موقعیت مدیر، دائیونگ و چند نفر دیگر در روز اول آنها را در یک طرف ماجرا قرار داد و در حالی که تعادل داستان تغییر کرده است، وقایع رادیکالیزه شده و سطح خشونت خیابانی افزایش یافته است. انتظار می رود مسئولانه در میدان بایستند و از سوی دیگر با مشاهده و استفاده از توانایی های رسانه ای خود دعوت به آرامش و گشایش فضای گفت و گو برای وحدت در جامعه ایرانی کنند، اما این فضا در بهترین حالت سکوت آنهاست. شاید انتخاب سکوت بی ارتباط با آزار و اذیت شدید ترول ها و برخی انجمن ها در شبکه های اجتماعی و احتمال حمله آنها با انتخاب خط دیگری در مواجهه با اتفاقات اخیر نباشد.

همایون شجریان اما داستانش خیلی متفاوت است. علیرغم فشارها برای اتخاذ یک موضع سیاسی یک جانبه و نادرست، او به ابراز تسلیت به خاطر درگذشت ماسا امینی و تانی چاند در حوادث پس از آن بسنده کرد و برای ابراز تاسف از آنچه رخ داد، از فشارها سرپیچی کرد. یک موضع سیاسی علیه کل نظام بدون بر زبان آوردن حتی یک کلمه شورش. البته ابراز ناراحتی و درخواست پاسخ و توضیح بعدی درباره آنچه اتفاق افتاده است، غیر معمول نیست.

در سالهای بعد از 1367، مرحوم محمدرضا شجریان و رژیم در آن روزهای آتش افروز، دست به مواضع سیاسی می زدند و با فاصله گرفتن چند رسانه خارجی در گفتگو با چند رسانه خارجی، همایون برای حضور در سال های دردناک تحت فشار زیادی قرار گرفت. می توضیحات خوبی ارائه کرد و حتی پس از مرگ همایون از اتخاذ موضع رادیکال و یک جانبه خودداری کرد.

اجراهای او در کنسرت های «برای ایران» در چند ماه گذشته نشان از درک و شعور او از جایگاه او به عنوان یک چهره هنری شناخته شده در جامعه ایران دارد. جامعه ای که به شدت نگران قطبی کننده هایی است که خواهان تقسیم و جدایی ایران هستند. نسخه های داخلی و نمونه های خارجی در دو طرف ماجرا.

افشای وقایع امروز در سوابق گذرنامه او حاکی از آن است که تمایز بین کسانی که موضع تندروانه و یک جانبه در قبال رویدادهای اخیر اتخاذ می کنند و کسانی که عمدتاً با این فضا موافق نیستند، مناسب است. ساخته نشده اند و با وزنه های مناسب روبرو نیستند. تنها یک رویکرد قطبی سازی یا تعمیم اشتباه، یعنی نقد متن، می تواند پاسخی در این سطح را توجیه کند.

بدیهی است که چنین رویکردی باعث افزایش ابهام در مورد میزان دقیق حمایت از سرمایه اجتماعی در نظام می شود و چنین تصمیمی بیشتر مورد استقبال رسانه ها و جریانات ضداجتماعی است که از روشنفکران، نخبگان، هنرمندان و افراد برجسته کمک می گیرند. چهره های ملی، با هدف تقویت قطب ها. بیگانگی و مثبت اندیشی «ما و آنها» در ایران مواجه خواهد شد.

انتهای پیام/

منبع: patc