ناظران تمایل دارند بر توانایی آن در نظارت بر رقابت ژئوپلیتیکی قدرتهای بزرگ تمرکز کنند؛ آنچه میتوانند با ابزارهای اقتصادی و نظامی انجام دهند، اما نتیجه این رقابتها به همان اندازه که به تواناییهای رقبا بستگی دارد به بیکفایتی آنها نیز بستگی دارد. برخی از این کاستی ها می تواند آنقدر مؤثر و قدرتمند باشد که بر قدرت قدرت های بزرگ تأثیر بگذارد. برخلاف بسیاری از کشورهای توسعهیافته، ایالات متحده به دلیل رشد مثبت جمعیت خود شناخته شده است و در زمینههای فناوری پیشرفته مانند هوش مصنوعی، محاسبات کوانتومی و فناوری نانو پیشرو است؛ همچنین برای پیشبینی دانشگاهها، هالیوود و قدرت نرم استفاده میشود. یک شبکه بیرقیب از اتحادها، معاهدات دوجانبه و اتحادهای بینالمللی، نفوذ فوقالعاده و مهارتهای دیپلماتیک در سازمانهای بینالمللی، سلاحهای هستهای مدرن، و نیروی هوایی و دریایی بیرقیب با پشتیبانی ارتشی عظیم با دسترسی به چهار گوشه جهان، مزیت آمریکاست از دیدگاه شاهدان دیگر، نظام سیاسی دموکراتیک ایالات متحده می تواند مزیت دیگری در رقابت با کشورهای استبدادی باشد. متیو کرونیگ، استاد علوم سیاسی دانشگاه جورج تاون، در کتاب جدید خود با عنوان «بازگشت رقابت قدرتهای بزرگ: دموکراسی و اقتدارگرایی؛ از دوران باستان تا ایالات متحده و چین»، استدلال میکند که از نظر او، نظامهای سیاسی باز تاریخی با مسائل بسته دست و پنجه نرم کردهاند. تا زمانی که ایالات متحده بتواند دموکراسی خود را حفظ کند و به گسترش و حمایت از دموکراسی در سرتاسر جهان ادامه دهد، شانس بیشتری برای غلبه بر چالش های چین دارد. مهمتر از همه، با ظهور دونالد ترامپ و در نتیجه اشغال کنگره در ژانویه 2020، قطبی شدن جامعه سیاسی آمریکا در اوج وقایع در ساختمان، مانع بزرگی است که نه تنها دموکراسی آمریکا را تهدید می کند، بلکه خصومت دو حزبی را نیز تهدید می کند. می تواند به راحتی از تصویب موفقیت آمیز سیاست هایی که نیاز به حمایت قوی دو حزبی دارد جلوگیری کند. در مواجهه با ارتش روسیه شکاف حزبی به نفع اوکراین در نبرد نمونه ای از این است که چگونه شکاف های حزبی می تواند بر سیاست خارجی منسجم ایالات متحده تأثیر منفی بگذارد و دلیلی وجود ندارد. بر اساس نظرسنجی YouGov در سال گذشته، نزدیک به 60 درصد از جمهوری خواهان دموکرات ها را دشمن خود می دانند تا رقیب خود. در مقایسه با جمهوری خواهان، این رقم کمی بیش از 40 درصد است با ادامه این روند، در حالی که نشان داده شده است که دموکراسی آمریکا می تواند بسیار مورد تهدید قرار گیرد، اما برخلاف تصور قبلی، رقابت آمریکا با چین آسان نخواهد بود. ضعف آمریکا که از هم پاشیدگی تدریجی قدرت نرم است بر اساس قدرت نرم جهانی که سالانه کشورها را رتبه بندی می کند، امسال رتبه اول آمریکا و چین بعد از بریتانیا و آلمان در رتبه چهارم قرار دارند. با گذشتههای دور، زمانی که ایالات متحده با متقاعدسازی بالا بهترین مغز و جذابترین مقصد مهاجرت به نظر میرسید، این جاذبه زمانی که مرکز قدرت است بهطور قابل توجهی کاهش مییابد. پیوند «اعتبار» با قدرت نرم اشتباه است. این مفهوم ارتباط تنگاتنگی با قدرت نرم دارد، اما هنوز مفهومی جداگانه است که به نظامی، اقتصادی، سیاسی و جذابیت یک کشور اشاره دارد.آمریکا نسبت به دهه های قبل بدنام شده است، نه تنها به دلیل مدیریت ناموفق جنگ در عراق و افغانستان، نه تنها به دلیل بحران مالی سال 2008، بلکه به دلیل دموکراسی در حال فروپاشی و تغییرات آب و هوایی. دولت بایدن در تلاش است تا به متحدان و شرکای خود نشان دهد که ایالات متحده یک کشور قابل اعتماد است، اما هیچ کس نمی تواند مطمئن باشد که این کشور دوباره مدیریت کاخ سفید را در دست نخواهد گرفت. آینده نزدیک و بازگشت به رویه های خودخواهانه قبلی خود، اینکه آمریکا کشوری منزوی و دور از اوراسیا و نسبتا امن است، این ترس دوچندان می شود، سخت است بپذیریم که آمریکا روزی به خاطر تایوان خواهد آمد. از قرار دادن قلمرو خود در معرض حمله اتمی چین؛ او تا کنون حاضر نیست مستقیماً با روسیه برای نجات اوکراین وارد جنگ شود.
ایالات متحده هنوز 24 درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را تشکیل می دهد. این سهم برای چین تنها 15 درصد است. ایالات متحده در تخصیص بودجه های هنگفت برای تحقیق و توسعه، هوش مصنوعی و فناوری های جدید پیشتاز است. بودجه نظامی ایالات متحده حداقل پنج برابر بیشتر از بودجه ای است که پکن به این هدف اختصاص می دهد. شبکه متحدان آمریکا و حضور نظامی جهانی هیچ وجه اشتراکی با چین ندارند، اما هیچ یک از این نقاط قوت نمی تواند ضرر آمریکا در رقابت با چین را جبران کند؛ در نتیجه نهایی این رقابت ژئواستراتژیک برای رهبری در قرن بیست و یکم، ضعف ها ممکن است نقش تعیین کننده ای داشته باشند. نقش.
311311