ویتامین B۱۲ که محلول در آب است نقش مهمی در بسیاری از عملکردهای بدن همچون ترکیب DNA، تولید انرژی، سلامت سلول عصبی، تشکیل گلبول قرمز و عملکرد عصب شناختی دارد.
این ویتامین در بسیاری از منابع خوراکی به خصوص حیوانی وجود دارد که به مولکولهای پروتئین در خوراکیها متصل است. ویتامین B۱۲ هنگام هضم غذا از پروتئین جدا شده و در جریان خون جذب میشود. برای جدا شدن این ویتامین از پروتئین نیاز به وجود مقدار کافی اسید معده و مادهای به نام فاکتور داخلی است که جذب آن را به انجام رساند.
مصرف روزانه ویتامین B۱۲ برای مردان و زنان بالای ۱۴ سال ۲.۴ میکروگرم است. این ویتامین علاوه بر آنکه از منابع غذایی تامین میشود میتوان آن را از نوع دستسازش موسوم به “سیانوکبالامین” تامین کرد.
آمپول ویتامین B۱۲ حاوی سطح بالایی از سیانوکبالامین است که تزریق آن به سرعت سطح ویتامین را در افرادی که کمبود دارند بالا میبرد.
به ندرت افراد دچار کمبود ویتامین B۱۲ میشوند هر چند برخی افراد بیشتر احتمال دارد با این مشکل مواجه شوند. توصیه میشود افرادی که دارای علائم کمبود ویتامین B۱۲ یا کم خونی ناشی از کمبود این ویتامین هستند به پزشک مراجعه کنند.
از علائم کمبود ویتامین B۱۲ میتوان به مواردی چون کاهش عملکرد شناختی، خستگی، خواب آلودگی، یبوست، احساس ضعف، افسردگی، سردرد، عدم توانایی در حفظ تعادل، ورم کردن زبان، زخمهای دهان و تغییرات در دید اشاره کرد.
همچنین فاکتورهای خطرزای زیر میتواند خطر ابتلا به کمبود ویتامین B۱۲ را افزایش دهد:
مصرف مواد الکلی، استعمال سیگار، مصرف برخی داروها همچون داروی دیابت نوع دو، ابتلا به اختلال خود ایمنی مرتبط با غدد درون ریز، داشتن رژیم غذایی گیاهخواری، بیماریهای گوارشی و بالا رفتن سن.
همچنین دلایل متعددی برای تزریق آمپول ویتامین B۱۲ وجود دارد که مهمترین آنها رفع مشکلات و خطرات مرتبط با کمبود ویتامین B۱۲ مانند بیماری قلبی، اختلالات عصب شناختی و برخی مشکلات دیگر است. همچنین دریافت ویتامین B۱۲ به روش تزریق، باعث میشود این ویتامین به طور مستقیم جذب جریان خون شود.
به گزارش مدیکال نیوز تودی، اگرچه محدودیت چندانی برای مصرف ویتامین B۱۲ وجود ندارد زیرا خطر مسمومیت یا اوردوز بسیار پایین است با این حال تزریق آمپول این ویتامین میتواند عوارضی به همراه داشته باشد که شامل احساس درد، قرمزی و خارش در محل تزریق، اسهال خفیف و احساس ورم در بدن میشود.