به گزارش خبرگزاری patc، براساس گزارش روزیاتو، ما در ادامه این مطلب B۲۵-H Stratofortress ساخت بوئینگ و B-۲۱ Raider ساخت نوثروپ گرومن را باهم مقایسه خواهیم کرد، دو هواپیما با یک هدف یکسان اما فناوری‌ها و قابلیت‌های بسیار متفاوت.
فاصله سنی
یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های این دو هواپیما سن آن‌هاست. بمب‌افکن Stratofortress برای اولین بار ۷۲ سال پیش در سال ۱۹۵۲ آسمان را به پرواز زیبای خود مزین کرد. از سوی دیگر، B-۲۱ Raider کمتر از یک سال است که عملیاتی شده است و اولین پرواز خود را در نوامبر سال گذشته به انجام رساند.
B-۲۱ به‌طور قابل‌توجهی ازنظر فناوری پیشرفته‌تر از B-۵۲ قدیمی است. بااین‌حال، شکاف بین این دو به لطف قابلیت ارتقاء دومی و برنامه مدرن سازی آن با موتورهای جدید، سیستم‌های آویونیک و سایر ماژول ها برای حفظ توانایی رزمی‌اش تا سال ۲۰۶۰ در حال کاهش است.
طراحی‌های متفاوت
اگرچه هر دو بمب‌افکن هستند، اما این هواپیماها از فلسفه‌های طراحی بسیار متفاوتی پیروی می‌کنند. B-۵۲ دارای طراحی سنتی است که به آن امکان می‌دهد محموله‌های بزرگی را حمل کند و در ارتفاعات بالا با سرعت‌های زیر صوت برای مدت طولانی پرواز کند. در دوران طراحی این بمب‌افکن، فنّاوری پنهان‌کاری هنوز مدنظر نبود، بنابراین کاملاً در رادار قابل‌شناسایی است.
علاوه بر این، B-۵۲ طبق طراحی خود عملکرد ضعیفی دارد، زیرا قرار نیست به‌گونه‌ای پرواز کند که نیاز به قدرت مانور زیادی داشته باشد. حتی سکان آن برای هواپیمایی با چنین جثه‌ای کوچک است، زیرا بوئینگ از خلبانان انتظار دارد که از نیروی رانش متغیری از هشت موتور برای جبران ضعف سکان کوچک استفاده کنند.
برعکس، B-۲۱ با تمرکز بر پنهان‌کاری طراحی‌شده و با تکیه‌بر موفقیت تنها بمب‌افکن پنهان‌کار موفق دیگر تاریخ ساخته شده است: B-۲ Spirit. این بال پرنده از طراحی مشابهی برخوردار است، سطح مقطع راداری حداقلی دارد و هر بخش بدنه در بخش بعدی ادغام می‌شود تا از هرگونه زاویه تیز جلوگیری نماید. بهترین مقایسه نمای جانبی این بمب‌افکن در حال پرواز احتمالاً یک شاهین در حال شیرجه زدن است.
تفاوت دیگر در تعداد موتورها است. B-۵۲ دارای هشت موتور در آرایش دوتایی است. در مقابل، B-۲۱ از موتورهای دوقلو تعبیه‌شده در بدنه هواپیما نیرو می‌گیرد.
تفاوت جثه
اندازه این دو هواپیما کاملاً متفاوت است. ازآنجایی‌که ابعاد دقیق B-۲۱ به‌راحتی در دسترس نیست، ما این دو را بر اساس آنچه تاکنون در موردشان فاش و علنی شده است مقایسه خواهیم کرد. B-۵۲ حدود ۴۸.۵ متر طول داشته و طول باله‌ای آن به ۵۶.۴ متر می‌رسد. در مقایسه، B-۲۱ تنها ۱۶ متر طول داشته و طول باله‌ای آن به ۴۰ متر می‌رسد. B-۲۱ بسیار کوچک‌تر از B-۵۲ است. این عمدتاً به دلیل طراحی بال پرنده و نیاز به مقطع راداری کوچک در بمب‌افکن جدیدتر است.
ظرفیت بار
تفاوت در ظرفیت حمل بار و وزن نتیجه مستقیم تفاوت در اندازه این دو هواپیما است. B-۵۲ دارای وزن خالی ۸۳۲۵۰ کیلوگرم است. وزن B-۲۱ یک‌سوم وزن B-۵۲ در پیکربندی خالی آن است. هنگامی‌که به‌طور کامل بارگیری می‌شود، حداکثر وزن برخاست Stratofortress به ۲۲۱,۳۲۳ کیلوگرم می‌رسد، درحالی‌که این عدد برای Raider تنها ۸۱,۶۴۷ کیلوگرم است.
بمب‌افکن Stratofortress B-۵۲
غول B-۵۲ تحقق یک فرآیند طولانی و دشوار است که در سال ۱۹۴۶ آغاز شد، زمانی که فرماندهی مواد هوایی ایالات‌متحده، سلف فرماندهی لجستیک نیروی هوایی ایالات‌متحده، یک بمب‌افکن راهبردی دوربرد می‌خواست که بدون نیاز به پایگاه‌های پیشرفته و میانجی کشورهای دیگر، بتواند عملیاتش را انجام دهد. الزامات اولیه شامل سرعت کروز ۴۸۰ کیلومتر در ساعت در ارتفاع ۳۴،۰۰۰ فوتی (۱۰،۰۰۰ متر) و شعاع رزمی ۸،۰۰۰ کیلومتری بود. همچنین این نیرو می‌خواست این هواپیما چندین توپ ۲۰ میلی‌متری و محموله‌ای تا ۴،۵۰۰ کیلوگرم را در حوزه تسلیحات متعارف حمل کند.
بوئینگ قرارداد پروژه موسوم به Model ۴۶۲ را برنده شد، یک بمب‌افکن سنتی بال مستقیم با شش موتور توربوپراپ. این اولین طرح از دو طرح در طی دو سال بود که منجر به تولید هواپیمایی شد که نیروی هوایی ایالات‌متحده عاشقانه آن را BUFF (Big Fat Ugly Fella/F**ker) یا رفیق چاق بزرگ زشت می‌نامد. بوئینگ مجبور بود انواع مختلفی از این هواپیما بسازد زیرا نیروی هوایی ایالات‌متحده چندین بار نیازمندی‌های خود را برای این هواپیما تغییر داد.
این بوئینگ درنهایت هواپیما را با استفاده از B-۴۷ Stratojet به‌عنوان الگو طراحی کرد، اما باله‌های مایل ۳۵ درجه را در آن به کار گرفت تا بتواند به‌صورت عمودی تا ۳۰ درجه خم شود، موتورهای توربوفن و ارابه‌های فرود دوچرخه با چرخ‌های بیرون‌گر نوک بال را نیز در آن به کاربرد. طرح‌های اولیه برای B-۵۲ نهایی شامل صندلی‌های پشت سر هم بود، اما در آخرین لحظه به طراحی صندلی‌های کنار هم تغییر داده شد، پس‌ازاینکه ژنرال لی‌می، رئیس فرماندهی استراتژیک هوایی، خواستار تغییر آن شد. مدل فعلی، B-۵۲H، در سال ۱۹۶۳ عرضه شد و دارای چندین ارتقاء نسبت به اولین مدل‌های تولیدی است.
Raider B-۲۱
بمب‌افکن B-۲۱ آینده بال بمب‌افکن نیروی هوایی ایالات‌متحده است. درحالی‌که انتظار می‌رود این هواپیما در کنار B-۵۲ به فعالیت ادامه دهد، برای جایگزینی بمب‌افکن‌های قدیمی‌تر، ازجمله بمب‌افکن‌های Rockwell B-۱ Lander و Northrop Grumman B-۲ Spirit تا سال ۲۰۴۰ طراحی شده است. این بمب‌افکن بعد از اتمام سرویس بمب‌افکن B-۵۲H در سال ۲۰۶۰ جایگزین آن خواهد شد.
برنامه B-۲۱ در سال ۲۰۱۱ آغاز شد و به‌عنوان یک برنامه دسترسی ویژه تعیین شد که منجر به پنهان ماندن بسیاری از مشخصات و قابلیت‌های این هواپیما گردید. تنها می‌دانیم که B-۲۱ بیش از یک بمب‌افکن خواهد بود. این هواپیما نقش‌های متعددی ازجمله پلتفرمی برای جمع‌آوری اطلاعات، مدیریت نبرد و ره‌گیری را بر عهده خواهد داشت.
نورثروپ گرومن بمب‌افکن B-۲۱ را اولین هواپیمای نسل ششم جهان توصیف می‌کند. همانند B-۲ Spirit، بمب‌افکن B-۲۱ یک طراحی بال پرنده است که بر روی پنهان‌کاری متمرکز شده است. بخش اعظم این هواپیما بهینه‌سازی شده است تا به آن اجازه دهد از سیستم‌های دفاعی عبور کند. برای مثال، شیشه جلو، هم‌سطح با اتاقک خلبان قرار می‌گیرد.
۲۲۷۲۲۷