کشور ۷۲ ملت، هند

آخرین به روز رسانی: 04/03/06

خواندن این مطلب 10 دقیقه زمان میبرد

هند سرزمینی باستانی و پهناور همواره به عنوان مهد تمدن ها و فرهنگ های گوناگون شناخته شده است. این کشور با جمعیتی بالغ بر یک میلیارد نفر میزبان تنوعی بی نظیر از اقوام زبان ها ادیان و سنت ها است. این گوناگونی تا حدی است که هند را به «کشور هفتاد و دو ملت» ملقب کرده اند. اما این عبارت دقیقاً به چه معناست؟ ریشه تاریخی آن کجاست و چگونه این تنوع در طول تاریخ هند شکل گرفته است؟

هند نه تنها به دلیل تاریخ غنی و تمدن باستانی اش بلکه به خاطر همین تنوع فرهنگی و اجتماعی اش همواره مورد توجه بوده است. این تنوع در تمامی جنبه های زندگی مردم هند از زبان و مذهب گرفته تا آداب و رسوم و هنر نمود پیدا کرده است. با این حال مدیریت این تنوع گسترده همواره چالش هایی را نیز برای دولت و مردم هند به همراه داشته است. در این میان تلاش برای حفظ اتحاد و یکپارچگی ملی در عین احترام به گوناگونی فرهنگی یکی از مهم ترین دغدغه های این کشور بوده است.

در این مقاله تلاش خواهیم کرد تا به بررسی ابعاد مختلف این تنوع در هند بپردازیم. از ریشه های تاریخی لقب «هفتاد و دو ملت» گرفته تا گوناگونی زبان ها ادیان قومیت ها و نژادها همگی را مورد بررسی قرار خواهیم داد. همچنین به نقش جغرافیا در شکل گیری این تنوع و چالش های مدیریت آن نیز خواهیم پرداخت. در نهایت جلوه های این تنوع را در زندگی روزمره و جشن های مردم هند به تصویر خواهیم کشید.

هند سرزمین هفتاد و دو ملت

هند با تاریخچه ای غنی و تنوع فرهنگی چشمگیر اغلب با عنوان «سرزمین هفتاد و دو ملت» شناخته می شود. این اصطلاح گویای گستردگی و تنوع فرهنگی زبانی مذهبی و قومی است که در این کشور پهناور وجود دارد. هند به عنوان یکی از قدیمی ترین تمدن های جهان در طول قرون متمادی پذیرای مهاجرت ها فتوحات و تبادلات فرهنگی گوناگونی بوده است که این امر به شکل گیری جامعه ای چند لایه و متنوع منجر شده است. از کوه های هیمالیا تا سواحل اقیانوس هند هر منطقه از این کشور دارای ویژگی های فرهنگی منحصر به فرد خود است که در آداب و رسوم زبان هنر معماری و حتی غذاهای محلی آن منطقه قابل مشاهده است. این تنوع نه تنها یک ویژگی بارز در هند است بلکه به عنوان یک میراث ارزشمند نیز تلقی می شود که نیازمند حفظ و پاسداری است.

معنای عبارت کشور ۷۲ ملت

عبارت «کشور هفتاد و دو ملت» در مورد هند یک اصطلاح استعاری است که برای نشان دادن تنوع بسیار زیاد فرهنگی زبانی و قومیتی در این کشور به کار می رود. عدد ۷۲ در اینجا به معنای تعداد دقیق نیست بلکه نمادی از فراوانی و گستردگی است. این اصطلاح به این معناست که هند میزبان جوامع و گروه های مختلفی است که هر کدام دارای فرهنگ زبان آداب و رسوم و سنت های خاص خود هستند. این تنوع نه تنها در مناطق مختلف جغرافیایی هند قابل مشاهده است بلکه در درون شهرها و حتی خانواده ها نیز وجود دارد. عبارت «هفتاد و دو ملت» به نوعی بیانگر پیچیدگی و غنای فرهنگی هند است و نشان می دهد که این کشور یک موزاییک فرهنگی بزرگ است که از تکه های رنگارنگ و متنوعی تشکیل شده است.

ریشه تاریخی لقب ۷۲ ملت

ریشه دقیق تاریخی لقب «هفتاد و دو ملت» برای هند مشخص نیست اما به نظر می رسد که این اصطلاح از دوران باستان و قرون وسطی ریشه گرفته باشد. در طول تاریخ هند همواره محل تلاقی فرهنگ ها و تمدن های مختلف بوده است. مهاجرت ها فتوحات و تبادلات تجاری همگی در شکل گیری این تنوع نقش داشته اند. امپراتوری های بزرگ مانند موریا گوپتا مغول و بریتانیا هر کدام تاثیرات خود را بر فرهنگ و جامعه هند گذاشته اند. این تاثیرات باعث شده است که هند به یک کشور چند فرهنگی و چند زبانی تبدیل شود. اصطلاح «هفتاد و دو ملت» احتمالا در دورانی شکل گرفته است که مردم شاهد این تنوع گسترده در هند بوده اند و به دنبال راهی برای بیان آن بوده اند. این اصطلاح به مرور زمان به یک نماد برای تنوع فرهنگی هند تبدیل شده است.

تاریخچه تنوع در هند

تاریخچه تنوع در هند به قدمت خود تمدن هند باز می گردد. از دوران باستان هند به عنوان یک مرکز تجاری و فرهنگی پذیرای مهاجران و بازرگانان از سراسر جهان بوده است. این مهاجرت ها و تبادلات فرهنگی باعث شده است که هند به یک کشور چند فرهنگی و چند زبانی تبدیل شود. در طول تاریخ امپراتوری های مختلفی بر هند حکومت کرده اند که هر کدام تاثیرات خود را بر فرهنگ و جامعه هند گذاشته اند. امپراتوری های موریا گوپتا مغول و بریتانیا هر کدام به نوعی در شکل گیری تنوع فرهنگی هند نقش داشته اند. به عنوان مثال امپراتوری مغول با آوردن فرهنگ و هنر ایرانی تاثیرات عمیقی بر معماری موسیقی و ادبیات هند گذاشت. استعمار بریتانیا نیز با معرفی زبان انگلیسی و سیستم آموزشی غربی تغییرات گسترده ای در جامعه هند ایجاد کرد. این عوامل همگی در کنار هم باعث شده اند که هند به کشوری با تنوع فرهنگی بی نظیر تبدیل شود.

تنوع فرهنگی هند

تنوع فرهنگی هند یکی از بارزترین ویژگی های این کشور است. این تنوع در تمامی جنبه های زندگی مردم هند از زبان و مذهب گرفته تا آداب و رسوم و هنر نمود پیدا کرده است. هند میزبان صدها زبان و گویش مختلف است که هر کدام دارای ادبیات و فرهنگ خاص خود هستند. ادیان مختلفی نیز در هند پیرو دارند که از جمله آن ها می توان به هندوئیسم اسلام مسیحیت سیکیسم بودیسم و جینیسم اشاره کرد. هر کدام از این ادیان دارای آداب و رسوم و سنت های خاص خود هستند که در زندگی روزمره مردم هند تاثیرگذار است. هنر و معماری هند نیز بسیار متنوع است و تحت تاثیر فرهنگ ها و تمدن های مختلف قرار گرفته است. از معابد باستانی تا مساجد و کلیساها هر کدام دارای سبک معماری خاص خود هستند. غذاهای هندی نیز بسیار متنوع و خوشمزه هستند و در سراسر جهان طرفداران زیادی دارند.

تفاوت های فرهنگی در ایالت های هند

تفاوت های فرهنگی در ایالت های هند بسیار چشمگیر و قابل توجه است. هر ایالت دارای زبان آداب و رسوم غذاها و لباس های محلی خاص خود است. به عنوان مثال ایالت راجستان با فرهنگ غنی و رنگارنگ خود مشهور به داشتن قلعه ها و کاخ های باشکوه موسیقی محلی و لباس های سنتی زیبا است. در مقابل ایالت کرالا با طبیعت سرسبز و سواحل زیبا دارای فرهنگ دریایی و غذاهای دریایی متنوع است. ایالت تامیل نادو با معابد باستانی و هنر رقص کلاسیک خود دارای فرهنگ مذهبی و هنری غنی است. ایالت بنگال غربی با ادبیات و موسیقی غنی خود مشهور به داشتن شاعران و نویسندگان بزرگ است. این تفاوت های فرهنگی باعث شده است که سفر به هند تجربه ای بی نظیر و جذاب باشد زیرا هر ایالت دنیایی متفاوت از فرهنگ و سنت را به نمایش می گذارد.

گوناگونی زبان ها در هند

گوناگونی زبان ها در هند یکی از جنبه های مهم تنوع فرهنگی این کشور است. هند میزبان صدها زبان و گویش مختلف است که به خانواده های زبانی مختلف تعلق دارند. زبان های هندی بنگالی تلوگو مراتی تامیل گجراتی اردو کانادا اوریا پنجابی آسامی و کشمیری از جمله زبان های اصلی هند هستند. هر کدام از این زبان ها دارای ادبیات و فرهنگ خاص خود هستند و در مناطق مختلف هند صحبت می شوند. علاوه بر این زبان ها صدها گویش محلی نیز در هند وجود دارد که در روستاها و مناطق دورافتاده صحبت می شوند. این گوناگونی زبانی باعث شده است که هند به یک کشور چند زبانی تبدیل شود و مردم اغلب به چندین زبان مسلط باشند.

زبان های رسمی و رایج در هند

هند دارای دو زبان رسمی در سطح ملی است: هندی و انگلیسی. هندی به عنوان زبان رسمی اصلی توسط حدود ۴۰ درصد از جمعیت هند صحبت می شود. انگلیسی به عنوان زبان رسمی فرعی در دولت تجارت و آموزش عالی مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر این دو زبان رسمی ۲۲ زبان دیگر نیز به عنوان زبان های رسمی ایالتی شناخته می شوند. این زبان ها در ایالت های مختلف هند صحبت می شوند و در امور اداری و آموزشی آن ایالت ها مورد استفاده قرار می گیرند. زبان های رایج دیگری نیز در هند وجود دارد که به طور گسترده توسط مردم صحبت می شوند اما به عنوان زبان رسمی شناخته نمی شوند. از جمله این زبان ها می توان به بنگالی تلوگو مراتی تامیل گجراتی و اردو اشاره کرد. این گوناگونی زبانی نشان دهنده تنوع فرهنگی و قومیتی بالای هند است.

تنوع ادیان در هند

تنوع ادیان در هند یکی دیگر از جنبه های مهم تنوع فرهنگی این کشور است. هند زادگاه بسیاری از ادیان بزرگ جهان است از جمله هندوئیسم بودیسم جینیسم و سیکیسم. علاوه بر این ادیان اسلام مسیحیت زرتشتی گری و یهودیت نیز در هند پیرو دارند. هندوئیسم دین اکثریت مردم هند است و دارای آداب و رسوم و سنت های بسیار متنوعی است. اسلام دومین دین بزرگ هند است و مسلمانان در سراسر این کشور زندگی می کنند. مسیحیت در مناطق جنوبی هند و در ایالت های شمال شرقی پیروان زیادی دارد. سیکیسم در ایالت پنجاب و مناطق اطراف آن دین غالب است. بودیسم و جینیسم نیز در طول تاریخ هند نقش مهمی داشته اند و هنوز هم پیروانی دارند. این تنوع مذهبی باعث شده است که هند به یک کشور چند مذهبی تبدیل شود و مردم با احترام به عقاید یکدیگر در کنار هم زندگی کنند.

مهمترین مذاهب و اعتقادات در هند

هندوئیسم با بیش از ۸۰ درصد جمعیت دین اصلی هند است. این دین مجموعه ای از اعتقادات فلسفه ها و آداب و رسوم است که در طول هزاران سال شکل گرفته است. هندوئیسم خدایان و الهه های متعددی دارد که هر کدام نمادی از یک جنبه خاص از هستی هستند. اسلام دومین دین بزرگ هند است و مسلمانان حدود ۱۴ درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می دهند. اسلام بر توحید و پیروی از تعالیم قرآن تاکید دارد. مسیحیت با حدود ۲ درصد جمعیت در مناطق جنوبی هند و در ایالت های شمال شرقی پیروان زیادی دارد. مسیحیان هند به عیسی مسیح به عنوان پسر خدا اعتقاد دارند و از تعالیم انجیل پیروی می کنند. سیکیسم با حدود ۲ درصد جمعیت در ایالت پنجاب و مناطق اطراف آن دین غالب است. سیک ها به یک خدای واحد اعتقاد دارند و بر عدالت برابری و خدمت به دیگران تاکید می کنند. بودیسم و جینیسم نیز ادیان باستانی هند هستند که بر صلح عدم خشونت و رهایی از رنج تاکید دارند.

قومیت ها و نژادهای هند

هند از نظر قومیتی و نژادی نیز بسیار متنوع است. در این کشور گروه های قومی و نژادی مختلفی زندگی می کنند که هر کدام دارای فرهنگ زبان و آداب و رسوم خاص خود هستند. گروه های قومی آریایی در شمال هند گروه های قومی دراویدی در جنوب هند و گروه های قومی مغولی در شمال شرقی هند از جمله گروه های قومی اصلی این کشور هستند. علاوه بر این گروه ها اقلیت های قومی دیگری نیز در هند وجود دارند که در مناطق مختلف این کشور زندگی می کنند. این تنوع قومی و نژادی باعث شده است که هند به یک کشور چند فرهنگی و چند زبانی تبدیل شود و مردم با احترام به تفاوت های یکدیگر در کنار هم زندگی کنند.

نقش جغرافیا در تنوع هند

جغرافیای متنوع هند نقش مهمی در شکل گیری تنوع فرهنگی و قومیتی این کشور داشته است. هند دارای طیف گسترده ای از اقلیم ها و توپوگرافی ها است از کوه های هیمالیا در شمال تا سواحل اقیانوس هند در جنوب و از صحراهای خشک در غرب تا جنگل های بارانی در شمال شرقی. این تنوع جغرافیایی باعث شده است که مناطق مختلف هند دارای فرهنگ ها و آداب و رسوم خاص خود باشند. به عنوان مثال مردم ساکن در مناطق کوهستانی دارای زندگی ساده و سنتی هستند در حالی که مردم ساکن در مناطق ساحلی دارای زندگی مبتنی بر تجارت و ماهیگیری هستند. این تفاوت ها در زبان لباس غذا و سایر جنبه های زندگی مردم هند نیز قابل مشاهده است.

اتحاد در کثرت شعار هند

«اتحاد در کثرت» (Unity in Diversity) شعار ملی هند است که به خوبی بیانگر رویکرد این کشور به تنوع فرهنگی و اجتماعی خود است. این شعار بر این ایده تاکید دارد که با وجود تفاوت های بسیار زیاد در زبان مذهب قومیت و فرهنگ مردم هند می توانند با یکدیگر متحد باشند و به عنوان یک ملت در کنار هم زندگی کنند. این شعار در طول تاریخ هند به عنوان یک عامل وحدت بخش عمل کرده است و به مردم کمک کرده است تا با احترام به تفاوت های یکدیگر از هویت ملی خود محافظت کنند. دولت هند نیز با اتخاذ سیاست های چند فرهنگی تلاش می کند تا از این تنوع فرهنگی حمایت کند و به همه گروه های اجتماعی فرصت های برابر برای پیشرفت و توسعه را فراهم کند.

چالش های مدیریت تنوع در هند

مدیریت تنوع در هند با چالش های متعددی روبرو است. یکی از مهم ترین این چالش ها حفظ تعادل بین احترام به تفاوت های فرهنگی و قومیتی و حفظ وحدت و یکپارچگی ملی است. در کشوری با این سطح از تنوع احتمال بروز اختلافات و تنش های اجتماعی و سیاسی وجود دارد. تبعیض نابرابری های اقتصادی و اجتماعی و تعصبات قومی و مذهبی از جمله عواملی هستند که می توانند باعث ایجاد این اختلافات شوند. دولت هند با اتخاذ سیاست های عادلانه تر و فراگیرتر تلاش می کند تا این چالش ها را مدیریت کند و به همه گروه های اجتماعی فرصت های برابر برای مشارکت در زندگی سیاسی و اقتصادی کشور را فراهم کند. با این حال مدیریت تنوع همچنان یک چالش بزرگ برای هند است و نیازمند تلاش های مداوم و همه جانبه است.

جلوه های تنوع در زندگی روزمره و جشن ها

تنوع فرهنگی هند در زندگی روزمره مردم و در جشن ها و مراسم مختلف به وضوح قابل مشاهده است. در خیابان های شهرهای هند می توان مردم را با لباس های محلی مختلف زبان های گوناگون و آداب و رسوم متفاوت مشاهده کرد. غذاهای هندی نیز بسیار متنوع هستند و هر منطقه دارای غذاهای محلی خاص خود است. جشن ها و مراسم مذهبی نیز فرصتی برای نمایش تنوع فرهنگی هند هستند. جشن دیوالی جشن هولی جشن عید فطر جشن کریسمس و جشن نوروز از جمله جشن هایی هستند که در سراسر هند برگزار می شوند و مردم با شادی و سرور در این جشن ها شرکت می کنند. این جشن ها نه تنها فرصتی برای تفریح و شادی هستند بلکه فرصتی برای تقویت روابط اجتماعی و فرهنگی نیز به شمار می روند.