به گزارش خبرنگار آنلاین تیم فوتبال پرسپولیس در حالی هفته های پایانی فصل جاری فوتبال باشگاهی را پشت سر می گذارد که هیچ جامی را در بر خلاف ۷ سال گذشته کسب نکرد. سرخپوشان پایتخت که در سال های قبل همواره یکی از جام های قهرمانی لیگ برتر حذفی یا سوپرجام را در اختیار داشتند این بار بدون اینکه جشنی برای قهرمانی داشته باشند لیگ را به پایان می رسانند.موضوعی که نه تنها باعث نارضایتی هواداران شده بلکه عملکرد مدیران باشگاه و دو مربی خارجی فصل نیز زیر ذره بین رفته است.
ناکامی فنی پرسپولیس تنها یکی از اضلاع مثلث بحران است. در نیم فصل اول «خوان کارلوس گاریدو» و در دور برگشت «اسماعیل کارتال» نتوانستند هماهنگی لازم را در تیم ایجاد کنند. تغییرات مکرر و بی ثباتی روی نیمکت باعث شد تیم از ثبات تاکتیکی لازم محروم بماند.
در موارد حاشیه ای نیز اتفاقی در سایه رخ داد که رختکن این تیم را آشفته کرد. ورود چهره ای اقتصادی با نفوذ که سال هاست به شکل غیررسمی از این تیم حمایت مالی کرده حالا به محل جدی ترین بحث ها تبدیل شده است. رابطه نزدیک این فرد با برخی بازیکنان و ادعای تأثیرگذاری او بر تصمیمات نقل وانتقالاتی انتقاد تند و تیز طرفداران را به همراه داشته است و نظام حاکمیت تصمیم گیری در باشگاه را زیر سوال برده است.
این در حالی است که باشگاه با ورود کنسرسیوم بانکی تجربه ای نو در مسیر خصوصی سازی را پشت سر می گذارد. تأمین ۷۰ درصد از قرارداد بازیکنان در فصل جاری نشان می دهد نیازی به کمک های غیررسمی نیست مگر آنکه پشت این «حمایت» اهدافی دیگر پنهان باشد.
پرسپولیس وارد مرحله ای تازه از حیات مدیریتی خود شده؛ مرحله ای که نیازمند شفافیت استقلال تصمیم گیری و دوری از نفوذهای بیرونی است. حال باید دید رضا درویش مدیرعامل باشگاه می تواند با استفاده از اختیارات تام خود باشگاه را به مسیر درست برگرداند یا بار دیگر حاشیه بر متن چیره می شود و سرخ ها در گرداب خودخواسته فرو می روند.