جناب آقای اژه‌ای سلام؛
تا به امروز چندین مطلب در شرح مصائب و مشکلات وکلا و کانون وکلا تقدیم جنابتان کرده ام و به آن توجهی نشده است و توقعی هم نبود،چراکه باور دارم قاضی‌القضات محترم بابت رسیدگی و نظارت بر پرونده های کلان فساد مانند چای دبش،کمپانی کوروش،اختلاس و بی کفایتی برخی مدیران ( اتفاقات دو سال و چندماه پیش بنده و همکاران عزیزم بابت چنین مسئله‌ای علیه آقای تاج شکواییه‌ای مطرح کردیم و هنوز قراری صادر نشده ) آنقدر خودشان گرفتاری دارند که مشکلات آن یکی بال فرشته عدالت که دیرزمانی است شکسته و زخمی است از اهمیت چندانی برخوردار نیست لذا این بار حسب استماع گلایه و رویت گرفتاری برخی همکاران شریف جنابعالی از غیر کاغذی کردن برخی پرونده‌ها، با هدف همراهی و انتقال مشکل قضات عدالت‌گستر و دغدغه‌مندی که بر مسند دادگاه خاصه دادگاه کیفری جلوس کرده و قرار است با وسواس و دقتی خاص بر وجدان خویش تکیه زده و پس از اقناع وجدانی قلم بر محکومیت به تحمل کیفر بچرخانند یا در محکمه‌ی حقوقی حکم به بی حقی خواهان و یا محکومیت خوانده دهند چند سطری راجع به پرونده‌های غیر فیزیکی یا بدون کاغذ عرض می کنم.
پیش از هر مطلبی لازم است بگویم،بنده چندین سال پیش ،همزمان با الکترونیکی شدن ابلاغات و…به جهت صرفه جویی در کاغذ طی شرحی خطاب به رئیس وقت دادگستری استان فارس عرض کردم که می‌شود با تغییر اندازه‌ی قلمی که با آن دادنامه ها و…تایپ می‌شود و یا کم کردن فواصل سطور در مصرف کاغذ صرفه جویی کرد و.…که این عرض بنده مشمول پاراف به معاون و معاون محترم نیز فرمودند که اگر قصد پیگیری داری باید در تهران پیگیر شوی که عین آن عریضه برای رئیس وقت قوه ارسال کردم.این مطلب از این جهت بیان شد تا خدای ناکرده تصور نکنید مخالف صرفه جویی در مصرف کاغذ هستم و اما بعد:
قاضی القضات محترم نیک می‌دانند که از مقدمات انشاء حکم خاصه در پرونده هایی که سرانجامش ممکن است در یک زندگی تاثیر مستقیم داشته باشد،تورق و مطالعه دقیق پرونده است و این مهم با نُت‌برداری و حاشیه نویسی و تطبیق برخی اظهارات مضبوط در پرونده و قیاس اقاریر و اظهارات اصحاب دعوی و شهود و مطلعین ممکن است نه از روی صفحه‌ی نمایشگر رایانه! چطور توقع دارید که یک قاضی دادگاه کیفری یا حقوقی چند صد صفحه پرونده را از صفحه‌ی نمایشگر رایانه مطالعه کند و این شیوه‌ی مطالعه به خستگی و بی‌حوصله شدن قاضی منجر نشود؟ حتما قبول دارید که در دستگاه تحت امر شما طرق مختلفی برای صرفه جویی در کاغذ وجود دارد که الکترونیکی کردن پرونده های سنگین کیفری و حقوقی در آخرین فرض این ظرفیت قرار می‌گیرد!مثلا در انتشار بخشنامه های داخلی و نامه های اداری و یا نوشتن دو سطر نامه ی اداری در یک صفحه یا پرینت کردن تقاضاهای بنده و همکاران عزیزم برای اخذ رونوشت یا مطالعه‌ی پرونده در یک صفحه!
بدون شک شما و همکاران عزیز شما بهتر از بنده می‌توانید مصادیق هدر رفت کاغذ در مجموعه تحت امرتان را تصریح و مانع اسراف کاغذ شوید.
علاوه بر موارد مذکور از ایرادات وارد بر اتخاذ چنین شیوه‌ای می‌توان به عدم وجود پدامضاء در شعب کیفری اشاره کرد! یعنی متهم در جلسه دادرسی اقدام به بیان ماوقع کرده یا اقرار می‌کند بعد برای امضا آنچه که گفته از دادگاه خارج و به اتاق انفورماتیک هدایت می‌شود در این بین اگر از مجتمع قضایی خارج شد و هیچ امضایی از وی گرفته نشد تکلیف چیست؟ در پرونده ای که لازم است اصالت اسناد رویت و سپس از سوی طرف دعوی بررسی شود،با فرض غیرکاغذی بودن چنین پرونده ای تکلیف چیست؟
نیک می‌دانید که از منظر جرم‌شناسی تمام رفتارهای متهم در جلسه‌ی محاکمه از نحوه‌ی نگارش و شیوه‌ی امضاء و خط متهم تا نگاه وی و… در احراز قصد و نیت او موثر است که در فرض پرونده غیر کاغذی این مهم مغفول خواهد افتاد و…یا از همه مهم‌تر آیا
شان و موقعیت ،توان فیزیکی و ذهنی قضات آن است که ایشان بسان یک تایپیست عوض دقت در گفتار و رفتار اصحاب دعوی، مطالب مطروحه در جلسه دادرسی را تایپ کنند؟!
لذا امیدوارم این دفعه، چند سطر یادداشت ناقابل بنده را مورد تفقد قرار داده، درد دل همکاران خویش را شنیده و به کار گیرید بلکه مانع آزار و خستگی ایشان و از همه مهم‌تر مانع انشاء حکمی برخلاف مدار انصاف و عدالت به جهت خستگی و عدم امکان دقت کافی در تطبیق اوراق پرونده و قیاس اظهارات اصحاب پرونده شوید.
در پایان روزی را آرزو می‌کنم که در عدلیه کیفیت اولویت اصلی تلقی شود نه آمار و کمیت
وکیل دادگستری – شیراز