به گزارش خبرگزاری patc، پس از نمایش فیلم «فریادها و نجواها»، نشست نقد و بررسی آن با حضور شهرام اشرف‌ابیانه (منتقد سینما) برگزار شد. اجرای این برنامه برعهده سامان بیات بود.
به گزارش ایلنا، برگمان از داستان چهار زن در محیط بسته یک خانه مجلل قدیمی، یکی از نومیدانه‌ترین شاهکارهایش را خلق می‌کند. فیلمی که دل مشغولی‌های او – اضطراب، مرگ و افول رابطه‌های انسانی – را یکجا در بر می‌گیرد.
نمایش این فیلم، دومین نشست از برنامه نمایش و تحلیل آثار برگزیده داستانی، مستند و فیلم‌تئاترهای «اینگمار برگمان» است که با عنوان «نور زمستانی» دی ۱۴۰۳ در خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود.
شهرام اشرف‌ابیانه در این نشست گفت: در مورد برگمان دو یا سه کتاب ترجمه چاپ شده و به جز یکی دو مقاله پیش از انقلاب، هیچ مقاله تالیفی مهمی از او در ایران وجود ندارد. انگار هیچ شناختی نیست؛ در صورتی که برگمان فیلمساز بسیار بزرگی است. در صورتی که هر فیلمسازی را مثال بزنید، از برگمان تاثیر گرفته است.
ما به عنوان منتقد و فیلم‌شناس باید به‌گونه‌ای با مخاطب خود صحبت کرده و ارتباط برقرار کنیم، که قصه‌ای برای او داشته باشیم تا مخاطب پای صحبت ما بنشیند و ببیند که چه می‌گوییم.
او ادامه داد: در مورد فیلمی که امروز دیدیم، برگمان بسیار به نماها تسلط پیدا کرده است. در صحنه‌ای از فیلم شاهد اتفاق جالبی هستیم؛ دوربین به سمت بازیگر آمده و انگار دوربین وارد بازی شده و نقش همسرا را پیدا می‌کند که اتفاق بی‌نظیری است که توسط برگمان انجام شده است.
این منتقد سینما در ادامه بیان کرد: برگمان یک تئاتری درجه یک است و نمایش‌های خیلی بزرگی را روی صحنه برده است. این درد و رنجی که در این فیلم می‌بینید، از کجا می‌آید؟! برگمان از نمایش‌های استریندبرگ بیرون آمده است. این سینما که درام درد و رنج بشری است، از دل این نمایشنامه‌ها بیرون آمده است. برگمان روی جنبه روان‌شناختی ماجرا اثر می‌گذارد و این اتفاق خیلی بزرگی است.
۲۴۴۵۷