درهم‌تنیدگی کوانتومی با ایجاد پیوند‌های غیرقابل تفکیک بین ذرات، انقلابی در فناوری‌های نوین مانند محاسبات، رمزنگاری و ارتباطات برپا کرده است.
به گزارش خبرگزاری آنا، درهم‌تنیدگی کوانتومی (quantum entanglement) یکی از پدیده‌های عجیب در فیزیک کوانتومی است که به ارتباط غیرقابل تفکیک بین ذرات اشاره دارد. این پدیده به گونه‌ای است که وضعیت یک ذره می‌تواند به طور آنی بر وضعیت ذره‌ای دیگر تأثیر بگذارد، حتی اگر این دو ذره فاصله‌ای بسیار زیاد از یکدیگر داشته باشند. در سال‌های اخیر، کاربرد‌های این پدیده در فناوری به سرعت در حال گسترش است و تأثیرات قابل توجهی بر روی صنایع مختلف دارد.
یکی از مهم‌ترین کاربرد‌های درهم‌تنیدگی کوانتومی، پردازش کوانتومی است. کامپیوتر‌های کوانتومی با استفاده از کیوبیت‌ها می‌توانند محاسبات را به طور همزمان بر روی چندین حالت انجام دهند. این قابلیت به دلیل وجود درهم‌تنیدگی است که امکان پردازش اطلاعات را به طرز چشمگیری تسریع می‌کند. به عنوان مثال، کامپیوتر‌های کوانتومی قادرند مسائل پیچیده‌ای مانند شبیه‌سازی رفتار مولکول‌ها یا حل معادلات پیچیده ریاضی را بسیار سریع‌تر از کامپیوتر‌های کلاسیک انجام دهند.
علاوه بر محاسبات کوانتومی، رمزنگاری کوانتومی نیز یکی دیگر از کاربرد‌های مهم درهم‌تنیدگی است. این نوع رمزنگاری از اصول درهم‌تنیدگی برای ایجاد سیستم‌های ارتباطی بسیار امن استفاده می‌کند. در این سیستم‌ها، هرگونه تلاش برای دسترسی غیرمجاز به اطلاعات باعث تغییر وضعیت ذرات مرتبط می‌شود و این تغییر قابل شناسایی است. بنابراین، رمزنگاری کوانتومی می‌تواند امنیت اطلاعات را به طرز قابل توجهی افزایش دهد و از تهدیدات سایبری جلوگیری کند.
ارتباطات کوانتومی یز یکی دیگر از زمینه‌های کاربردی درهم‌تنیدگی است. با استفاده از این فناوری، می‌توان اطلاعات را با سرعت نور منتقل کرد و امنیت بالایی برای انتقال داده‌ها فراهم کرد. شبکه‌های ارتباطی مبتنی بر درهم‌تنیدگی می‌توانند به ایجاد سیستم‌های ارتباطی جدید و پیشرفته کمک کنند که قادرند اطلاعات را با کمترین تأخیر و بالاترین سطح امنیت منتقل نمایند.
حسگر‌های مبتنی بر درهم‌تنیدگی نیز می‌توانند تغییرات کوچک در میدان‌های مغناطیسی یا گرانشی را با دقت بسیار بالا شناسایی کنند. این حسگر‌ها می‌توانند در زمینه‌های مختلفی مانند پزشکی، زمین‌شناسی و فیزیک کاربرد داشته باشند.
درهم‌تنیدگی کوانتومی را باید به عنوان یک مفهوم کلیدی برای توسعه فناوری‌های آینده به رسمیت شناخت. پژوهش‌ها و نوآوری‌ها در این زمینه می‌تواند تأثیرات عمیقی بر روی نحوه پردازش و انتقال اطلاعات داشته باشد و دنیای فناوری را متحول کند.