خلاصه کتاب دعاوی نام دامنه ( نویسنده حامد حاجی ملامیرزایی، محمد صادقی )

کتاب دعاوی نام دامنه اثری جامع از حامد حاجی ملامیرزایی و محمد صادقی، راهنمایی ارزشمند برای شناخت ابعاد حقوقی نام های دامنه در فضای دیجیتال است که به پیچیدگی های قوانین ملی و بین المللی این حوزه می پردازد. این کتاب با بررسی انواع تخلفات و راهکارهای حقوقی آن ها، درکی عمیق از اهمیت مالکیت و حفاظت از نام های دامنه ارائه می دهد.

در دنیای امروز که اینترنت تار و پود زندگی ما را در هم تنیده، نام های دامنه دیگر تنها یک آدرس دیجیتال نیستند؛ آن ها هویت کسب وکارها، افراد و برندها در گستره وسیع وب محسوب می شوند. تصور کنید که یک روز صبح از خواب بیدار می شوید و می بینید آدرس وب سایت شما، که سال ها برای ساختن برند آن زحمت کشیده اید، در اختیار دیگری قرار گرفته است؛ یا فردی با ثبت نامی مشابه نام شرکت شما، قصد فریب مشتریان تان را دارد. این سناریوها، که شاید در نگاه اول بعید به نظر برسند، واقعیت هایی رایج در جهان پرتنازع نام های دامنه هستند. در چنین فضایی، داشتن درکی عمیق از قوانین، مقررات و رویه های حل اختلاف نام دامنه، نه تنها برای حقوقدانان و متخصصان فناوری اطلاعات، بلکه برای هر کارآفرین و صاحب کسب وکار آنلاین امری حیاتی است. این نیاز اساسی، دلیل نگارش کتاب ارزشمند دعاوی نام دامنه توسط آقایان حامد حاجی ملامیرزایی و محمد صادقی است که در سال ۱۳۹۸ توسط انتشارات دانشگاه عالی دفاع ملی تهران به چاپ رسید.

این اثر، به شکلی جامع و کاربردی، مفاهیم کلیدی، قوانین حاکم بر نام های دامنه در سطوح ملی و بین المللی، و البته انواع دعاوی مرتبط با آن ها را با دقت و وسواس مورد بررسی قرار می دهد. وقتی به ورق زدن صفحات این کتاب می پردازید، گویی با راهنمایان ماهری همراه می شوید که پیچیدگی های جهان حقوقی نام های دامنه را برایتان گره گشایی می کنند. این کتاب نه تنها به دانشجویان حقوق و فناوری اطلاعات بینشی عمیق می بخشد، بلکه وکلا، قضات، صاحبان کسب وکارهای آنلاین و حتی عموم کاربران کنجکاو را نیز با چالش ها و راهکارهای حفاظت از هویت دیجیتال آشنا می سازد. سفر در این خلاصه به شما کمک می کند تا بدون نیاز به مطالعه کامل کتاب، درکی عمیق از محتوای آن به دست آورید و در صورت لزوم، برای کنکاش بیشتر به متن اصلی کتاب ترغیب شوید.

کلیات نام دامنه: از مفهوم تا ساختار

اولین قدم در سفر به دنیای دعاوی نام دامنه، درک چیستی خود نام دامنه است. در نگاه اول، ممکن است نام دامنه تنها مجموعه ای از حروف و اعداد به نظر برسد که در نوار آدرس مرورگر تایپ می کنیم، اما نقش آن بسیار فراتر از این است. نام دامنه، در واقع، همان نشانی متنی و قابل فهم برای انسان است که با یک آدرس عددی موسوم به آی پی (IP Address) مطابقت دارد. هر دستگاه متصل به اینترنت، دارای یک آدرس IP منحصربه فرد است که مانند شماره تلفن آن دستگاه عمل می کند. اما به خاطر سپردن رشته های طولانی اعداد برای انسان دشوار است. اینجا است که نام دامنه وارد میدان می شود. تصور کنید که به جای به خاطر سپردن شماره تلفن همه دوستانتان، نام آن ها را به خاطر می سپارید و سیستم به طور خودکار نام را به شماره تبدیل می کند. نام دامنه دقیقاً همین کار را برای وب سایت ها انجام می دهد. این سیستم، مسیری برای شناسایی رایانه ای که میزبان وب سایت است فراهم می کند و به کاربران امکان می دهد تا به راحتی و با نام های آشنا، به وب سایت ها دسترسی پیدا کنند.

نام دامنه، کارکردی فراتر از صرف یک آدرس فنی دارد؛ این نام به تدریج تبدیل به نشانه ی هویت آنلاین و نمادی از برند، شهرت و اعتبار یک کسب وکار یا فرد می شود. برای یک شرکت، نام دامنه همانند سربرگ رسمی یا کارت ویزیت آن در فضای مجازی است.

ساختار و سلسله مراتب نام های دامنه

هر نام دامنه از بخش های مختلفی تشکیل شده که با نقطه از یکدیگر جدا می شوند و یک سلسله مراتب مشخص را دنبال می کنند. برای مثال، در آدرس www.example.com، com بخش پسوند و example نام اصلی دامنه است. این پسوندها به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:

• پسوندهای سطح بالا عمومی (gTLD – generic Top-Level Domain): این پسوندها به دسته ی خاصی از کشورها محدود نمی شوند و ماهیت عمومی دارند. نمونه های شناخته شده شامل .com (برای وب سایت های تجاری)، .org (برای سازمان های غیرانتفاعی)، .net (برای شبکه ها)، .info (برای اطلاعات) و .biz (برای کسب وکارها) هستند.
• پسوندهای سطح بالا کشوری (ccTLD – country code Top-Level Domain): این پسوندها به هر کشور خاصی اختصاص دارند. برای مثال، .ir برای ایران، .uk برای انگلستان، .de برای آلمان و .jp برای ژاپن. استفاده از این پسوندها معمولاً مستلزم رعایت قوانین و مقررات محلی است.

علاوه بر این ها، پسوندهای سطح دوم (SLD – Second-Level Domain) نیز وجود دارند که در ایران پس از .ir مورد استفاده قرار می گیرند، مانند .co.ir برای شرکت ها، .ac.ir برای مراکز دانشگاهی و .gov.ir برای نهادهای دولتی.

سازمان های کلیدی در مدیریت نام دامنه

مدیریت و نظارت بر این سیستم پیچیده، نیازمند سازمان های قدرتمندی است. آیکان (ICANN – Internet Corporation for Assigned Names and Numbers) به عنوان مهم ترین نهاد بین المللی در این زمینه شناخته می شود. آیکان یک سازمان غیرانتفاعی است که مسئولیت هماهنگی سیستم نام های دامنه، آدرس های IP و پروتکل های اینترنتی را بر عهده دارد. در واقع، آیکان نقشی کلیدی در حفظ ثبات و امنیت اینترنت جهانی ایفا می کند.

فرآیند ثبت نام دامنه توسط ثبت کنندگان (Registrars) انجام می شود که تحت نظارت آیکان و یا نهادهای محلی (مانند ایرنیک در ایران) فعالیت می کنند. این فرآیند معمولاً بر اساس اصل هر کس زودتر ثبت کند (First Come, First Served) صورت می گیرد، به این معنی که کسی که زودتر نام دامنه را ثبت کند، مالک آن می شود، بدون اینکه محتوای درخواست ثبت مورد ارزیابی دقیق قرار گیرد. همین ویژگی می تواند بستری برای سوءاستفاده ها و اختلافات بعدی باشد که در ادامه به آن پرداخته خواهد شد.

سیاست ها و قوانین بین المللی نام دامنه

با گسترش روزافزون اینترنت و افزایش اهمیت نام های دامنه، نیاز به تدوین قوانین و مقررات بین المللی برای نظم بخشی به این حوزه بیش از پیش احساس شد. در ابتدا، فضای اینترنت بدون چارچوب حقوقی مشخصی فعالیت می کرد، اما با ظهور اختلافات و سوءاستفاده ها، ضرورت ایجاد یک نظام حقوقی فراگیر و بین المللی پدیدار گشت. این تکامل تدریجی، نشان از بلوغ جامعه جهانی در مواجهه با چالش های عصر دیجیتال دارد.

نقش و عملکرد آیکان (ICANN)

همانطور که پیشتر اشاره شد، آیکان ستون فقرات مدیریت جهانی نام های دامنه است. این سازمان مسئولیت تدوین و اجرای سیاست هایی را بر عهده دارد که هدفشان اطمینان از عملکرد روان و عادلانه سیستم نام دامنه است. یکی از مهم ترین دستاوردهای آیکان در زمینه حل اختلافات، سیاست یکنواخت حل اختلاف نام دامنه (UDRP – Uniform Domain-Name Dispute-Resolution Policy) است. UDRP یک مکانیزم ساده و سریع برای حل و فصل دعاوی مربوط به ثبت نام های دامنه با سوءنیت است که اغلب توسط دارندگان علامت تجاری مورد استفاده قرار می گیرد. این سیاست به آن ها اجازه می دهد تا بدون نیاز به مراجعه به دادگاه های سنتی، از طریق یک فرآیند داوری اداری، به حقوق خود دست یابند. این سیاست به گونه ای طراحی شده تا فرآیند رسیدگی را از پیچیدگی ها و هزینه های بالای دعوای قضایی دور نگه دارد.

آیکان با سیاست های یکنواخت خود، تلاش می کند تا از تبدیل شدن فضای نام دامنه به یک غرب وحشی حقوقی جلوگیری کند و چارچوبی عادلانه برای همگان فراهم آورد.

بررسی تطبیقی قوانین در کشورهای منتخب

کتاب دعاوی نام دامنه با دقت به بررسی تطبیقی قوانین مربوط به نام دامنه در چندین کشور کلیدی می پردازد. این مطالعه تطبیقی به ما کمک می کند تا رویکردهای مختلف قانونی و نقاط قوت و ضعف هر نظام حقوقی را درک کنیم.

• ایالات متحده آمریکا: کشوری که مهد بسیاری از نوآوری های اینترنتی است و قوانین آن در زمینه نام دامنه، به ویژه در ارتباط با حقوق علامت تجاری، بسیار توسعه یافته است. قانون حمایت از مصرف کننده ضد سایبرکوئیتینگ (ACPA) یکی از برجسته ترین نمونه هاست.
• انگلستان: سیستم حقوقی این کشور نیز توجه ویژه ای به حفاظت از حقوق مالکیت فکری در فضای آنلاین دارد و دعاوی نام دامنه اغلب تحت قوانین علامت تجاری و رقابت نامشروع رسیدگی می شوند.
• کانادا: رویکرد کانادا ترکیبی از اصول کامن لا و قوانین خاص مربوط به نام دامنه است که به طور معمول، به سرعت و کارآمدی اختلافات را حل و فصل می کند.
• چین: با توجه به جمعیت عظیم کاربران اینترنت و رشد سریع اقتصادی، قوانین نام دامنه در چین نیز به سرعت در حال توسعه است، با تاکید بر حفاظت از علائم تجاری داخلی.
• روسیه: نظام حقوقی روسیه در این زمینه در حال بلوغ است و با چالش هایی در زمینه هماهنگی با استانداردهای بین المللی مواجه است، اما به تدریج در حال تقویت مکانیزم های حل اختلاف خود است.

این مقایسه نشان می دهد که اگرچه اصول کلی در بسیاری از کشورها مشابه است، اما تفاوت های ظریفی در رویه ها، مبانی قانونی و شدت اجرای قوانین وجود دارد که می تواند بر نتیجه یک دعوا تأثیرگذار باشد.

سیاست ها و قوانین داخلی نام دامنه در ایران

پس از نگاهی به قوانین بین المللی و رویکردهای جهانی، حال نوبت به بررسی دقیق تر وضعیت حقوقی نام دامنه در کشور خودمان، ایران می رسد. در ایران، مدیریت و نظارت بر نام های دامنه با پسوند .ir و زیرمجموعه های آن بر عهده ی پژوهشگاه دانش های بنیادی (IPM) و مرکز ثبت دامنه های کشوری ایران، موسوم به ایرنیک (IRNIC) است. ایرنیک نقش حیاتی در حفظ نظم و امنیت فضای دیجیتال کشور ایفا می کند.

چارچوب قانونی نام دامنه در ایران

نظام حقوقی ایران نیز تلاش کرده است تا با توسعه قوانین و مقررات، از حقوق دارندگان نام دامنه محافظت کند و با سوءاستفاده ها مقابله نماید. اگرچه قانون مستقلی تحت عنوان قانون نام دامنه در کشور وجود ندارد، اما مبانی قانونی حمایت از نام های دامنه را می توان در قوانین مختلف جستجو کرد:

• قانون جرایم رایانه ای: این قانون که در سال ۱۳۸۸ به تصویب رسید، به طور کلی به جرایم مرتبط با فضای مجازی می پردازد و می تواند در مواردی که سوءاستفاده از نام دامنه منجر به اعمال مجرمانه شود (مانند کلاهبرداری رایانه ای یا فیشینگ)، مورد استناد قرار گیرد.
• آیین نامه ها و مصوبات شورای عالی فضای مجازی: این نهادها نیز در تدوین سیاست ها و مقررات کلی مرتبط با فضای مجازی، از جمله نام دامنه، نقش دارند.
• قانون تجارت الکترونیک: این قانون نیز می تواند در مواردی که نام دامنه در بستر فعالیت های تجاری الکترونیکی مورد سوءاستفاده قرار می گیرد، مبنای قانونی باشد.
• قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری: در مواردی که نام دامنه با یک علامت تجاری ثبت شده تداخل پیدا کند، این قانون مبنای حقوقی برای طرح دعوا فراهم می کند.

مکانیزم های ثبت و انتقال مالکیت نام دامنه در ایران نیز توسط ایرنیک تعریف و اجرا می شود و هرگونه ثبت، تمدید یا انتقال باید مطابق با رویه های این مرکز صورت گیرد.

حفاظت حقوقی از نام دامنه در نظام حقوقی ایران

در سال های اخیر، با افزایش آگاهی عمومی و پیچیدگی های فضای مجازی، شاهد رشد دعاوی مرتبط با نام دامنه در محاکم قضایی ایران هستیم. قضات برای صدور حکم در این دعاوی، به ترکیبی از قوانین داخلی (مانند قانون جرایم رایانه ای و قوانین مربوط به علائم تجاری) و اصول کلی حقوقی (مانند اصل سوءاستفاده از حق یا قواعد رقابت نامشروع) استناد می کنند.

تجزیه و تحلیل آراء صادر شده نشان می دهد که دادگاه ها معمولاً به دنبال وجود عنصر سوءنیت (بدون انگیزه و نیت ناپاک) و تداخل با حقوق شناخته شده (مانند علامت تجاری یا نام تجاری) هستند تا حکم به ابطال ثبت یا انتقال نام دامنه صادر کنند.

علاوه بر دادگاه ها، کمیته حل اختلاف ایرنیک نیز به عنوان یک مرجع نیمه قضایی، نقش مهمی در حل و فصل اختلافات بین المللی نام دامنه دارد. این کمیته به دعاوی ای رسیدگی می کند که در چهارچوب قوانین و مقررات ایرنیک مطرح می شوند و می تواند به حل سریع تر و کم هزینه تر اختلافات کمک کند، به ویژه در مواردی که طرفین قصد دارند از فرآیندهای طولانی و پیچیده دادگاهی اجتناب کنند.

منازعات و دعاوی نام دامنه: بررسی انواع و راه حل ها

در فضای پویای اینترنت، جایی که هر نام دامنه می تواند ارزش تجاری و هویتی عظیمی داشته باشد، بروز منازعات و دعاوی نام دامنه امری اجتناب ناپذیر است. این اختلافات از سوءاستفاده های ساده تا تخلفات پیچیده و سازمان یافته را در بر می گیرند و شناخت انواع آن ها برای هر کسی که با فضای آنلاین سروکار دارد، ضروری است.

مهم ترین انواع دعاوی نام دامنه

وقتی صحبت از دعاوی نام دامنه می شود، ذهن ما به سرعت به سمت اعمالی می رود که قصد دارند از شهرت یا اعتبار دیگران سوءاستفاده کنند. در این میان، چند نوع دعوای رایج وجود دارد:

• سایبرکوئیتینگ (Cybersquatting): این واژه به ثبت، استفاده یا فروش نام دامنه با هدف سوءاستفاده از علامت تجاری یا نام تجاری شخص دیگری اشاره دارد. هدف اصلی سایبرکوئیتینگ معمولاً فروش نام دامنه به صاحب اصلی علامت تجاری با قیمتی گزاف یا منحرف کردن ترافیک وب سایت به سمت خود است. این عمل می تواند به دو شکل اصلی بروز کند:
  1. سایبرکوئیتینگ پیش فعال: ثبت دامنه با پیش بینی اینکه شرکت یا فردی خاص در آینده به آن نیاز پیدا خواهد کرد.
  2. سایبرکوئیتینگ پس فعال: ثبت دامنه ای که پیش از این برای یک برند شناخته شده مورد استفاده قرار گرفته است.

  مثلاً، تصور کنید کسی دامنه googl.com را ثبت کرده باشد تا آن را به گوگل بفروشد.

• تایپواسکواتینگ (Typosquatting): این نوع سوءاستفاده، بر پایه اشتباهات املایی رایج کاربران در هنگام تایپ آدرس وب سایت استوار است. فرد متخلف، نسخه هایی با املای اشتباه (مانند facbook.com به جای facebook.com) از نام های دامنه معروف را ثبت می کند تا کاربران را که اشتباهاً آدرس را غلط وارد کرده اند، به وب سایت خود هدایت کند. هدف معمولاً کلاهبرداری، فیشینگ یا انتشار بدافزار است.
• دامنه ربایی (Domain Hijacking): این یکی از خطرناک ترین انواع سوءاستفاده است که در آن، فرد یا گروهی غیرمجاز، کنترل نام دامنه را از مالک قانونی آن ربوده و آن را به نام خود منتقل می کنند. این اتفاق معمولاً از طریق هک کردن حساب کاربری مالک در شرکت ثبت کننده دامنه یا از طریق فریب دادن کارمندان شرکت ثبت کننده رخ می دهد. پیامدهای حقوقی و تجاری این عمل می تواند فاجعه بار باشد.
• سایر اختلافات: این دسته شامل مواردی مانند نقض علامت تجاری، رقابت نامشروع از طریق نام دامنه، یا ثبت نام های دامنه با سوءنیت برای ایجاد سردرگمی در بازار است.

مراجع حل اختلاف و رویه های قضایی در ایران

در ایران، زمانی که یک منازعه نام دامنه به وجود می آید، طرفین می توانند به مراجع مختلفی برای حل و فصل آن مراجعه کنند. رایج ترین مرجع، دادگاه های عمومی هستند که در صورت وجود عنصر مجرمانه (مانند کلاهبرداری)، دادسرا و دادگاه های کیفری نیز وارد عمل می شوند. دعاوی حقوقی نیز در دادگاه های حقوقی مطرح شده و قاضی بر اساس اسناد و مدارک، از جمله مستندات ثبت نام دامنه و حقوق مالکیت فکری، حکم صادر می کند.

کتاب به تحلیل آراء و احکام صادر شده در دادگاه های ایران می پردازد و نشان می دهد که چگونه قضات با استناد به قوانین موجود و اصول حقوقی، تلاش می کنند تا عدالت را در این حوزه نوین برقرار سازند. استناد به قانون جرایم رایانه ای در کنار قوانین مدنی و تجاری، نشان دهنده تطبیق پذیری نظام حقوقی با چالش های دیجیتال است.

کمیته حل اختلاف ایرنیک نیز یک نهاد مهم در حل و فصل اختلافات نام دامنه با پسوند .ir است. این کمیته با ارائه یک فرآیند داوری سریع و تخصصی، به کاهش بار از روی دوش دادگاه ها و حل اختلافات به شیوه کارآمدتر کمک می کند. این کمیته معمولاً به مواردی رسیدگی می کند که شامل سوءاستفاده از نام های دامنه مرتبط با علائم تجاری ثبت شده یا نام های تجاری شناخته شده است.

روش های جایگزین حل اختلاف (ADR)

علاوه بر روش های قضایی سنتی و مراجع اداری، روش های جایگزین حل اختلاف (ADR – Alternative Dispute Resolution) نیز نقش فزاینده ای در حل منازعات نام دامنه ایفا می کنند. این روش ها شامل داوری و میانجی گری هستند که به طرفین امکان می دهند تا با هزینه ای کمتر و در مدت زمانی کوتاه تر، به راه حلی توافقی دست یابند.

در فرآیند داوری، یک داور مستقل (یا هیئت داوری) پس از بررسی مدارک و شنیدن اظهارات طرفین، حکمی لازم الاجرا صادر می کند. میانجی گری نیز فرآیندی است که در آن یک میانجی بی طرف به طرفین کمک می کند تا با گفتگو، به راه حلی مشترک برسند. این روش ها به ویژه در دعاوی نام دامنه، به دلیل ماهیت فنی و بین المللی برخی از آن ها، می توانند بسیار کارآمد باشند.

تجربه نشان داده است که در بسیاری از موارد، توافقات خارج از دادگاه می تواند راه حل های سریع تر و کم هزینه تری برای حفظ اعتبار و جلوگیری از زیان های بیشتر ارائه دهد.

نتیجه گیری و چشم انداز آینده

سفری که در صفحات کتاب دعاوی نام دامنه آغاز کردیم، به ما دیدگاهی جامع و عمیق درباره یکی از مهم ترین و پیچیده ترین مسائل حقوقی عصر دیجیتال بخشید. این کتاب به خوبی توانسته است ابعاد گوناگون نام دامنه، از چیستی و ساختار آن گرفته تا قوانین بین المللی و داخلی و البته منازعات رایج و راهکارهای حل آن ها را تبیین کند. می توان گفت که نویسندگان با مهارت، نقشه راهی از چالش های حقوقی این حوزه ترسیم کرده اند که برای هر کنشگر در فضای مجازی حیاتی است.

جمع بندی مهم ترین یافته ها و تحلیل های کتاب

کتاب به ما آموخت که نام دامنه فراتر از یک آدرس فنی، هویت و اعتبار یک موجودیت در فضای آنلاین است. این هویت می تواند به راحتی هدف سوءاستفاده هایی مانند سایبرکوئیتینگ، تایپواسکواتینگ و دامنه ربایی قرار گیرد. همچنین، نقش کلیدی نهادهایی چون آیکان در سطح بین الملل و ایرنیک در ایران در مدیریت و حل اختلافات نام دامنه برجسته شد. تحلیل تطبیقی قوانین در کشورهای مختلف، گستردگی و تنوع رویکردهای حقوقی را به ما نشان داد، در حالی که بررسی قوانین داخلی ایران، تلاش کشور را برای تطبیق با این چالش های نوظهور منعکس ساخت.

نقاط قوت و ضعف نظام حقوقی ایران در حوزه نام دامنه

بر اساس مطالعه تطبیقی ارائه شده در کتاب و آنچه از رویه های قضایی ایران استنباط می شود، نظام حقوقی کشور در حوزه نام دامنه دارای نقاط قوت و ضعف خاص خود است.

نقاط قوت:

• وجود قوانین کلی مانند قانون جرایم رایانه ای و قانون تجارت الکترونیک که می تواند مبنایی برای رسیدگی به برخی سوءاستفاده ها باشد.
• فعالیت کمیته حل اختلاف ایرنیک که فرآیندی تخصصی و سریع تر برای حل برخی اختلافات فراهم می کند.
• تلاش های قضات برای استناد به اصول حقوقی کلی و تطبیق آن ها با موارد خاص دعاوی نام دامنه.

نقاط ضعف:

• عدم وجود یک قانون مستقل و جامع برای نام دامنه که بتواند تمامی ابعاد حقوقی آن را پوشش دهد.
• پیچیدگی و طولانی بودن فرآیندهای قضایی در برخی موارد، که می تواند هزینه ها و زمان زیادی را به طرفین تحمیل کند.
• عدم آگاهی کافی برخی از کاربران و حتی متخصصان حقوقی از جزئیات و ظرایف حقوقی نام دامنه.

پیشنهادات نویسندگان برای بهبود وضعیت حقوقی

نویسندگان کتاب، با تکیه بر دانش و تجربه خود، توصیه های ارزشمندی برای بهبود وضعیت حقوقی نام دامنه در ایران ارائه می دهند. این پیشنهادات اغلب بر محورهای زیر قرار می گیرند:

• تدوین قوانین جامع و تخصصی: ضرورت وضع یک قانون مستقل و فراگیر برای نام دامنه که تمامی ابعاد آن، از جمله ثبت، انتقال، و انواع سوءاستفاده ها را به صورت شفاف پوشش دهد.
• آموزش و آگاهی سازی: ارتقاء سطح دانش حقوقی در میان قضات، وکلا، صاحبان کسب وکارها و عموم مردم در زمینه حقوق نام دامنه و چالش های آن.
• تقویت مکانیزم های حل اختلاف: توسعه و تسهیل دسترسی به روش های جایگزین حل اختلاف (مانند داوری و میانجی گری) برای حل و فصل سریع تر و کم هزینه تر اختلافات.
• همکاری بین المللی: تقویت تعاملات و همکاری با نهادهای بین المللی مانند آیکان برای به روزرسانی قوانین و رویه ها مطابق با استانداردهای جهانی.

تحولات آتی و چالش های پیش رو

فضای اینترنت همواره در حال تغییر و تحول است و این تغییرات، چالش های حقوقی جدیدی را نیز به همراه می آورد. ظهور پسوندهای دامنه جدید (مانند .app, .xyz)، فناوری های بلاکچین و نام های دامنه غیرمتمرکز، و همچنین توسعه هوش مصنوعی و کاربردهای آن در فضای سایبر، همگی نشانه هایی از تحولات آتی هستند. نظام حقوقی باید آمادگی لازم برای مواجهه با این چالش ها را داشته باشد و به سرعت خود را با آن ها تطبیق دهد. پیشگیری از سوءاستفاده ها در این محیط پیچیده، نیازمند هوشیاری، نوآوری در قانون گذاری و همکاری مستمر میان متخصصان حقوقی و فنی است.

با این حال، یک چیز مسلم است: نام دامنه همچنان نقشی محوری در هویت دیجیتال ایفا خواهد کرد و حفاظت از آن، از اهمیت فزاینده ای برخوردار خواهد بود. این کتاب، گامی بلند در جهت ترویج این آگاهی و فراهم آوردن بستری برای درک بهتر این جهان حقوقی پیچیده است.

درباره کتاب دعاوی نام دامنه: مشخصات و نحوه تهیه

کتاب دعاوی نام دامنه اثری تخصصی و کاربردی است که توسط حامد حاجی ملامیرزایی و محمد صادقی تألیف شده و در سال ۱۳۹۸ توسط انتشارات دانشگاه عالی دفاع ملی تهران به چاپ رسیده است. این کتاب در ۲۱۹ صفحه و با شابک 978-622-6350-89-1 در قالب الکترونیک (PDF) نیز در دسترس علاقه مندان قرار گرفته است.

این کتاب برای چه کسانی مفید است؟

این کتاب برای طیف وسیعی از مخاطبان می تواند منبعی ارزشمند و ضروری باشد:

• دانشجویان: به ویژه دانشجویان رشته های حقوق (گرایش حقوق سایبر، حقوق تجارت بین الملل، مالکیت فکری)، فناوری اطلاعات و مهندسی کامپیوتر که به دنبال منبعی برای یادگیری حقوق نام دامنه هستند.
• حقوقدانان و وکلا: متخصصان حقوقی، وکلا، قضات و مشاوران حقوقی که با دعاوی مرتبط با فضای مجازی و مالکیت های فکری دیجیتال سروکار دارند.
• صاحبان کسب وکارهای آنلاین و استارتاپ ها: کارآفرینان، مدیران وب سایت ها و کسب وکارهای دیجیتال که نیاز به آگاهی از حقوق و تعهدات خود در زمینه نام های دامنه دارند.
• متخصصان فناوری اطلاعات و توسعه دهندگان وب: افرادی که در حوزه فنی فعالیت می کنند و نیاز به درک مباحث حقوقی مرتبط با دامنه و هاست دارند.
• محققان و پژوهشگران: افرادی که در زمینه حقوق سایبر، جرایم رایانه ای و مسائل حقوقی مرتبط با اینترنت در حال تحقیق هستند.
• عموم کاربران علاقه مند: هر کسی که به دنبال درک بهتر از ماهیت نام دامنه، قوانین آن و چگونگی حل اختلافات مربوط به آن است.

راهنمای تهیه کتاب

برای تهیه این کتاب ارزشمند، می توانید به فروشگاه های آنلاین کتاب الکترونیک معتبر مراجعه کنید. نسخه ی الکترونیکی این کتاب در پلتفرم هایی مانند کتابراه و طاقچه در دسترس است. این پلتفرم ها به شما امکان می دهند تا پس از خرید، کتاب را در موبایل، تبلت یا رایانه خود مطالعه کنید و به دنیایی از دانش حقوقی در حوزه نام دامنه دسترسی داشته باشید. این کتاب نه تنها یک منبع مطالعاتی، بلکه یک مرجع کاربردی برای مواجهه با چالش های حقوقی فضای مجازی است.