دایناسورها
-
عمومی
چرا دایناسورها پس از انقراض دوباره تکامل پیدا نکردند؟
حدود ۶۶ میلیون سال پیش دایناسورها بر اثر برخورد سیارک چیکشولوب منقرض شدند. اما چرا پس از این رویداد مجددا به تکامل نرسیدند؟ به گزارش patc، به نقل از ززومیت، در یک روز سرنوشت‌ساز در حدود ۶۶ میلیون سال پیش، قطعه سنگی غول‌پیکر به زمین آمد و دوران دایناسورها را به طور ناگهانی به پایان رساند. با این‌حال همچنان این بحث وجود دارد که چه عاملی ضربه نهایی را وارد کرد؟ آیا آتشفشان‌ها و ابرهای گوگرد سمی مقصر بودند یا یک ابر میان‌ستاره‌ای چگال؟ فعلا اعتقاد بر این است که برخورد سیارک چیکشولوب عامل رویداد انقراض دسته‌جمعی بود و همه‌ی گونه‌های دایناسور غیرپرنده را از بین برد. در سال‌های بعد، پستانداران شکوفا شدند و در فضای به‌جامانده از دایناسورها سکونت پیدا کردند؛ اما اگر دایناسورها پیش از رویداد برخوردی چیکشولوب بسیار موفق بودند، چرا هرگز دوباره تکامل پیدا نکردند؟ تکامل فرآیندی پیچیده‌ی شانس و فرصت است. موجودات زنده از طریق ترکیبی از انتخاب طبیعی، انتخاب جنسی و جهش‌های ژنتیکی با محیط اطراف خود سازگار می‌شوند، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که یک مسیر مشخص را طی کنند. دایناسورها طی میلیون‌ها تکامل موفق و سازگاری با محیط، در نهایت به گروه غالب حیوانات روی زمین تبدیل شدند؛ اما زمانی که همه دایناسورهای غیرپرنده از …
-
علمی و پزشکی
قدیمی‌ترین فسیل هیولاهای دریایی کشف شد / با جد بزرگ دایناسورها آشنا شوید / عکس
غزال زیاری: ستون مهره‌های باستانی، قدیمی‌ترین نوع فسیل‌هایی است که در نیمکره جنوبی یافت می‌شود. این کشف در تضاد با نظریه‌هایی است که تا به امروز وجود داشته و شواهد فعلی حکایت از آن دارد که مهاجرت اولیه به اقیانوس‌ها منحصر به جزیره اسپیتسبرگن در شمال نروژ نبوده است. به گزارش patc، خزندگان میلیون‌ها سال قبل از تسلط دایناسورها بر کره زمین، در دریاها زندگی می‌کردند و در این‌بین، خزنده‌بالگان که طول دوره تکاملی‌شان بیش از ۱۸۰ میلیون سال بود، متنوع‌ترین و طولانی‌ترین گروه از انواع خزندگان را تشکیل می‌دادند. دکتر بنجامین کایر، کارشناس موزه تکامل دانشگاه اوپسالا دراین‌باره گفت: «این گروه معمولاً با پلسیوسورهای (خزندگان آبزی و گوشت‌خوار) گردن‌دراز مرتبطند که به تصاویر هیولای دریاچه نس (در اسکاتلند) شباهت دارند.» فسیلی که قبلا کشف شده بود نکته جالب اینجاست که این فسیل، فسیل جدیدی نیست؛ نخستین‌بار در سال ۱۹۷۸ کشف‌شده بود و به هیولای دریایی غول‌پیکری به نام نوتوسور نسبت داده می‌شد. بر اساس اطلاعات بریتانیکا، این خزنده دریایی غول‌پیکر در دوره تریاس (تقریباً ۲۵۱ تا ۲۰۰ میلیون سال پیش) در ابراقیانوسی که از اروپای شمالی ماقبل تاریخ تا جنوب آسیا را در برمی‌گرفت، زندگی می‌کرد. نوتوسورها بدنی باریک با گردن، دم و اندامی کشیده داشتند و با چرخاندن …
-
علمی و پزشکی
این بلا را دایناسورها سر ما آورده‌اند
استدلال «یوائو پدرو دماگالاس» میکروبیولوژیست دانشگاه «بیرمنگام» این است که وقتی در نهایت خوراک یک دایناسور می‌شدی، تلاش برای داشتن زندگی طولانی معنایی نداشته است. وی در یک مقاله انتشار یافته در نشریه «مقالات زیستی» می‌گوید: فرضیه من این است که فشار تکاملی طولانی بر پستانداران اولیه برای تولیدمثل سریع به از دست دادن یا غیر فعال شدن ژن‌ها و مسیرهای مرتبط با زندگی طولانی منجر شده است. بیشتر بخوانید: این محقق می‌افزاید: نام این را «فرضیه تنگنای عمر طولانی» گذاشتم که فقدان ویژگی‌های باززایی در پستانداران نیز از این فرضیه پشتیبانی می‌کند. دماگالاس تصریح کرد: انسان (در کنار فیل‌ها و نهنگ‌ها) از لحاظ تئوری ظرفیت بالقوه برخورداری از زندگی طولانی‌تر از بیشتر پستانداران دیگر را دارد، اما همه پستانداران هنوز هم تحت تنگناهای ژنتیکی که سابقه آنها به عصر دایناسورها بازمی‌گردد، زندگی می‌کنند. وی گفت: تکامل یافتن در زمان استیلای دایناسورها یک میراث ماندگار در پستانداران بر جا گذاشت. برای بیش از ۱۰۰ میلیون سال که دایناسورها درندگان و شکارچیان مسلط زمین بودند، پستانداران از لحاظ ژنتیکی کوچک، شب‌خیز (یا شب‌زی nocturnal) و دارای عمر کوتاه بودند. ضرورت و فشار برای زنده ماندن موجب از بین رفتن ژن‌های مورد نیاز برای زندگی طولانی شد. وی با اشاره به خزندگان …
-
علمی و پزشکی
دایناسورها برمی‌گردند؟/ پروژه زنده کردن حیوانات منقرض شده
علم «زیست‌شناسی تجدیدحیات» در یک سال گذشته به پیشرفت بسیاری دست یافته است و این در حالی است که محققان این حوزه، در گذشته کاوش می‌کنند تا به راه حل‌هایی برای آینده برسند. دانشمندان درصدد زنده کردن حیواناتی مانند دایناسورها نیستند – هر چند برخی از آنان هدف‌هایی برای احیای گونه‌های منقرض شده گیاهی و جانوری دارند – اما امیدوارند که مطالعه سلول های پیش از تاریخ بتواند منابع جدیدی برای رسیدن به داروها و راه هایی برای جلوگیری از فعالیت پاتوژن(عامل تولید بیماری)های خفته ارائه کند. بیشتر بخوانید: این تحقیقات همچنین نگاهی به تاریخ انسان و چگونگی زندگی و مرگ نیاکان انسان در هزاران سال پیش فراهم می‌کند. ژان میشل کلاوری استاد ژنومیک در دانشگاه پزشکی مارسی فرانسه در کار شناسایی ویروس‌های زامبی در مناطق یخ زده سیبری بوده است. با افزایش گرمایش جهانی و ذوب شدن یخ‌ها، ویروس هایی که ده ها هزار سال مدفون بوده اند، ممکن است بازگردند و به طور بالقوه می توانند زندگی روی زمین را نابود کنند . کلاوری در سال ۲۰۱۴ یک ویروس یافت شده در مناطق یخ‌زده سیبری را در آزمایشگاه، جداسازی کرد و از طریق تزریق آن به درون سلول های کشت شده موفق به احیای آن شد و موجب …
-
علمی و پزشکی
گیاهان گلدار از سیارک قاتل دایناسورها جان سالم به در بردند!
اگر ۶۶ میلیون سال پیش به آسمان نگاه می‌کردید، ممکن بود برای کسری از ثانیه نور درخشانی را ببینید که به سمت زمین می‌آید و درنهایت با آن برخورد می‌کند. برخورد سیارک قاتل دایناسورها با زمین در فصل بهار رخ داد و پایان عصر مزوزوئیک را رقم زد. اگر به نحوی از برخورد اولیه جان سالم به در می‌بردید، شاهد ویرانی‌های پس از آن می‌بودید: توفان‌های آتش، سونامی‌های عظیم و زمستان هسته‌ای که مدت‌ها ادامه داشت. سلطنت ۱۸۰ میلیون ساله دایناسورهای غیرپرنده در یک چشم برهم زدن به پایان رسید و حداقل ۷۵ درصد از گونه‌هایی که همراه دایناسورها روی زمین زندگی می‌کردند، نیز نابود شدند. در پی این رویداد که به «انقراض جمعی کرتاسه-پالئوژن» معروف است، زمین وارد عصر جدیدی شد. اکوسیستم‌ها دوباره احیا شدند، اما اشکال حیات ساکن در آنها با گذشته تفاوت داشت. بسیاری از گونه‌های نمادین قبل از انقراض کرتاسه-پالئوژن را فقط می‌توان در موزه‌ها دید. تیرانوسورس رکس، دایناسورهای سرده ولاسی‌رپترها و اژدهای بالدار سرده کتزلکوآتلوس از برخورد سیارک جان سالم به در نبردند و در اعماق تاریخ ماندند. بیشتر خانواده‌های گیاهان گلدار قبل از برخورد سیارک قاتل دایناسورها ظاهر شده بودند اگر در فضای بیرون قدم بزنید و گل‌های رز را بو کنید، در حضور …