محققان موفق به شناسایی فرایندی شده اند که پیری ناشی از استرس را بهبود می بخشد. دکتر جیمز وایت، نویسنده ارشد این مطالعه، در رابطه با موضوع فوق می گوید: گزارش های قبلی به نوسانات کوتاه مدت در سن بیولوژیکی اشاره می کنند، اما برگشت پذیری چنین تغییراتی و محرک های آن ها هنوز یک حوزه علمی ناشناخته است. افراد می توانند از نظر بیولوژیکی پیرتر یا جوانتر از سن تقویمی خود باشند. علاوه بر این، بر اساس شواهد فزاینده مدل های حیوانی و مطالعات انسانی، عواملی مانند بیماری، درمان دارویی و تغییرات سبک زندگی می توانند بر پیری بیولوژیکی تأثیر بگذارند.
پروفسور وادیم گلادیشف، نویسنده ارشد این مطالعه، در رابطه با یافته های فوق می گوید: با وجود اذعان گسترده محققان که سن بیولوژیکی حداقل تا حدودی قابل انعطاف است، باید توجه داشت میزان تغییرات قابل برگشت در طول زندگی و رویدادهایی که باعث ایجاد چنین تغییراتی می‌شوند ناشناخته باقی می مانند.
در ادامه محققان از ساعت های متیلاسیون دی ان ای برای اندازه گیری تغییرات سن بیولوژیکی در انسان و موش در پاسخ به محرک های استرس زا استفاده کردند. نتایج آن ها نشان داد که سن بیولوژیکی ممکن است در بازه های زمانی نسبتاً کوتاهی در پاسخ به استرس افزایش یابد، اما پس از بازیابی استرس به سطح اولیه خود باز می گردد.
با این حال، نتایج مطالعات نشان می دهد افزایش سن بیولوژیکی در پی استرس معکوس شد و در روزهای پس از این رویداد ها به حالت اولیه بازگشت. یافته ها حاکی از آن است که استرس شدید مرگ و میر را حداقل تا حدی با افزایش سن بیولوژیکی افزایش می دهد.
کاهش سن بیولوژیکی و توانایی بهبودی از استرس ممکن است تعیین کننده های مهم پیری موفق و طول عمر باشد. پروفسور گلادیشف در ادامه می افزاید: در نهایت، سن بیولوژیکی ممکن است یک پارامتر مفید در ارزیابی استرس فیزیولوژیکی و تسکین آن باشد. مطالعه ما لایه جدیدی از پویایی پیری را نشان می دهد که باید در آینده مورد توجه قرار گیرد. شرح کامل این یافته ها در مجله Cell Metabolism منتشر شده است.
بهداشت‌نیوز