در طب سنتی از کاسنی به عنوان مدر، ضد درد، معرق، تب بر، تقویت معده، تصفیه کننده خون، ملین، صفرابر و تقویت اعمال کبدی استفاده می‌شود. همه قسمت‌های این گیاه به خصوص ریشه و برگ‌ها قابل استفاده می‌باشد. مصارف امروزی کاسنی بیشتر به خاطر ماده مؤثره اینولین است.
اینولین موجود در این گیاه باعث تکثیر افزایش فلور روده می‌شود. همچنین این ماده دارای اثرات کاهش چربی خون و ضد مسمومیت کبدی می‌باشد. تمام قسمت‌های کاسنی به خصوص ریشه و برگ آن محرک صفرا بوده و به عمل هضم کمک می‌کند و اثر آن در نارسایی کبدی، قولنج‌های کبدی و ناراحتی‌های صفراوی بارز است. ریشه و برگ‌های آن در بهبود تب ها، یرقان و انسداد مجاری صفراوی مفید است. آب کاسنی پخته شده همراه با سکنجبین بهترین دارو برای تب‌های طولانی مدت و مداوم است.
تخم کاسنی جهت سردرد، تنگی نفس و باز کردن کیسه صفرا مفید است و جوشانده آن با رازیانه جهت دفع سموم بدن و برای اشتها مؤثر است. پماد تهیه شده از برگ‌های له شده آن برای درمان التهاب و ورم چشم استفاده می‌شود.
آثار فارماکولوژیک مشاهده شده: لاونوئید‌های کاسنی ترکیباتی پلی فنولی با خواص آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضد سرطانی و ضد دیابت هستند که موجب حفاظت بدن در مقابل بیماری‌های کرونری و اختلالات متابولیک می‌شوند. این ترکیبات قادر هستند با تحریک ترشح انسولین، مهار آپوپتوز و باز سازی سلول‌های بتای پانکراس از ایجاد و پیشرفت دیابت قندی جلوگیری کنند. این گیاه به دلیل دارا بودن خواص آنتی هپاتوتوکسیسیتی، آنتی اکسیدانی، ضد سرطانی، ضد التهابی و ضد دیابتی مصرف گسترده‌ای دارند.
تأثیر درمانی ریشه گیاه کاسنی، برگ‌های قاعده ساقه و حتی گل و دانه آن در درمان بیماری‌های عفونی، عفونت‌های کبدی، چشمی، معده و مسمومیت‌ها ثابت شده است. سزکوئی ترپن‌های ریشه کاسنی دارای فعالیت ضد قارچی بوده و عصاره ریشه این گیاه از تکثیر برخی ویروس‌ها HSV۱ ممانعت نموده و همچنین عصاره خام ریشه گیاه کاسنی از آسیب‌های اکسیداتیو سلول‌های کبدی محافظت می‌نماید.