نمک و درمان ماهیان آب شیرین
اگر ماهی آکواریوم ماهیران شما مریض شده است، راه حل درمان او شاید در آشپزخانه نهفته باشد. نمک شیوه موثری برای جلوگیری و درمان بسیاری از بیماری‌های ماهیان آب شیرین است. این ماده به درمان جراحت‌ها کمک می‌کند، باعث شکل گیری بهتر لایه دفاعی بدن ماهی شده، عملکرد آبشش را بهبود، تاثر نیتریت را کاهش و در برابر برخی انگل‌ها موثر است. قبل از این که به سمت آشپزخانه دویده و شروع به استفاده از نمک کنید به یاد داشته باشید که بعضی گیاهان و ماهیان نمی‌توانند نمک را تحمل کنند. بنابراین باید با دقت از این ماده معدنی استفاده کنید. به عبارت دیگر، نمک مانند شمشیر دو لبه عمل می‌کند.
چه زمانی از نمک استفاده کنید
مسمومیت با نیتریت – اضافه کردن 14 گرم نمک به ازای هر 3.7 لیتر آب، در آکواریوم های تازه تاسیس، برای جلوگیری از مسمومیت با نیتریت موثر است. به یاد داشته باشید که بعضی گونه‌های ماهی‌ها ابدا تحمل نمک را ندارند.
انگل‌ها – با استفاده از نمک می‌توان با بسیاری از انگل‌ها مقابله کرد، به خصوص انگل‌های کاستیا.
چه هنگام از نمک استفاده نکنید
گیاهان زنده – اگر در آکواریوم خود از گیاه نگهداری می‌کنید، نمک گزینه مناسبی نیست. این ماده حتی در مقدارهای بسیار پایین نیز می‌تواند برای گیاهان مضر باشد. به همین دلیل بهتر است ازتانک دیگری به عنوان محل درمان ماهیان خود استفاده کنید.
بعضی گونه‌های ماهی‌ها – به خصوص کوریدوراس ها، بسیار در برابر نمک حساس هستند. تترا ها را نیز می‌توان جز ماهیانی دانست که نمک برایشان مضر است.
برخلاف عقیده عموم، توصیه نمی‌شود که به صورت دائم به آکواریوم نمک اضافه کنید مگر این که ماهیان شما به آب لب شور نیاز داشته باشند.
نوع و مقدار نمک
نمک عادی قابل استفاده است اما به یاد داشته باشید که نمک مصرفی نباید حاوی ید یا دیگر مواد افزودنی باشد. به عبارتی نمک تنها حاوی سدیم کلراید باشد. مقدار مصرف به نوع استفاده بستگی دارد. برای مثال اگر هدف انگل زدایی است، محلول 3 درصد نمک برای حداکثر نیم ساعت می‌تواند تاثیر خوبی داشته باشد.
برای درمان استرس، مسمومیت با نیتریت و بعضی انگل ها، مدت حمام ماهی در آب نمک بالاتر است و از چند روز تا چند هفته طول می‌کشد. غلظت محلول برای این نوع حمام‌ها، باید کمتر و در حدود 1 درصد باشد.
حمام کوتاه مدت با غلظت بالا نمک
هنگامی که می‌خواهید ماهی را به دلیل وجود انگل درمان کنید، بهتر است از حمام‌های کوتاه و محلول‌هایی با غلظت بالا استفاده کنید. 4 قاشق چایی خوری نمک را در یک سطل ریخته و سپس به آهستگی حدود 4 لیتر آب آکواریوم را به آن اضافه کنید. هنگامی که نمک به طور کامل در آب حل شد، ماهی را به مدت 5 تا 30 دقیقه در سطل قرار دهید. به رفتارهای ماهی با دقت توجه کنید. اگر هر نشانه‌ای از مشکلی در ماهی مشاهده کردید، ماهی را سریعا به تانک اصلی بازگردانید.
حمام طولانی مدت با غلطت کم نمک
هنگامی که هدف شما درمان کل تانک برای جلوگیری از مسمویت نیترین یا کاهش استرس باشد، این روش مناسب است.
برای درمان استرس، به ازای هر 4 لیتر آب اکواریوم یک قاشق چایی خوری نمک به تانک اضافه کنید. برای این کار قبل از اضافه کردن نمک، آن را در مقداری از آب تانک حل کرده و پس از حل شدن کامل نمک، به آرامی آن را به تانک اضافه نمایید.
برای درمان و جلوگیری از مسمومیت با نیتریت، مانند شیوه قبلی عمل کرده با این تفاوت که به ازای هر 4 لیتر، 3 قاشق چایی خوری نمک اضافه نمایید.
هنگامی که از این روش برای درمان استفاده می‌کنید، 25 درصد آب آکواریوم باید پس از یک هفته جایگزین شود. هنگامی که درمان را شروع کردید از اضافه کردن دوباره نمک به آب خودداری کنید.
شوری آب آکواریوم و سلامت ماهی ها
شوری آب آکواریوم می تواند برای ماهی ها مضر باشد بر همین اساس بهتر است سطح نمک در آکواریوم را بررسی و اندازه گیری کنید. ماهی های آب شور برای رشد به محیطی متعادل نیاز دارند. آب مورد استفاده باید دارای pH، محتوای مواد معدنی، درجه حرارت و محتوای نمک یا شوری متناسب با نوع ماهی ساکن در آن باشد. یک محیط هیپوسالینیک می تواند باعث ایجاد انواع مختلفی از مسائل مرتبط با سلامتی، چه منفی و چه مثبت، شود.
آب، همیشه از یک منطقه با غلظت بالا به یک منطقه با غلظت کم جریان می یابد تا تعادل املاح را پیدا کند. در شرایط اقیانوسی، ماهی ها مقدار قابل توجهی آب می نوشند. زیرا دائماً آن را به سمت غلظت کمتر آب شور اطراف از دست می دهند. آنها همچنین باید نمک اضافی را از طریق کلیه های خود دفع کنند.
اندازه گیری شوری آب آکواریوم
به طور کلی، شوری به محتوای نمک آب اشاره دارد. به عبارت ساده، شوری مقدار نمک اندازه گیری شده در آب است. شوری اغلب بر حسب وزن مخصوص یا مقدار نمک محلول اندازه گیری می شود. به طور کلی، ماهی ها در وزن مخصوص متوسط بین ۱.۰۲۳ تا ۱.۰۲۵ رشد می کنند. بر اساس مطالعه ای که روی ماهی های اقیانوس اطلس انجام شد، شوری بیش از حد یا وجود نمک زیاد، برای رشد ماهی، خطرناک تر از کمبود املاح است.
با این حال، مزایای کوتاه مدتی برای کاهش وزن مخصوص (یعنی ۱.۰۰۱ تا ۱.۰۰۲) وجود دارد.
مزایای کاهش شوری آب آکواریوم
مانند همه موجودات، ماهی ها مستعد ابتلا به عفونت های انگلی مانند ich دریایی هستند. این اختلال در درجه اول خود را با لکه های سفید مشخصه روی ماهی نشان می دهد، اما همچنین شامل مشکلات تنفسی، بی حالی و وجود ناهنجاری در باله ها، چشم ها و فلس ها نیز می شود. نشان داده شده است که کاهش شوری، یک روش درمانی موثر است. کاهش وزن مخصوص به 1.009 تا 1.010 در دمای 78 تا 80 درجه فارنهایت به مدت دو هفته با اجازه دادن به ماهی برای التیام، بدون ایجاد نارسایی اندام ها و مرگ، ich را ریشه کن می کند.
عوارض کاهش شوری آب آکواریوم
در حالی که کاهش شوری فواید کوتاه مدتی برای مبارزه با انگل ها دارد، محیط کم نمک در دراز مدت می تواند برای اکثر ماهی ها یک عامل استرس زا باشد. ماهی ها برای حفظ تعادل درونی املاح بدن خود آب می نوشند و نمک اضافی را از سیستم جسم خود خارج می کنند و این روند را به طور مداوم تکرار می کنند.
اما اگر آب اطراف وزن مخصوص کمی داشته باشد، کلیه ماهی ممکن است از کار بیفتد. همیشه بهتر است قبل از استفاده از روش درمانی کاهش شوری با یک دامپزشک مشورت کنید. زیرا ارگانیسم های خاصی حتی در کوتاه مدت نمی توانند این شرایط را تحمل کنند.
ماهی ها و سایر اشکال آبزیان زمانی بهترین عملکرد را دارند که آنها را در محیطی نزدیک به آنچه که در طبیعت وجود دارد، نگهداری کنید. این مسئله به این معنی است که برای آنها گیاهان، مکان هایی برای مخفی شدن و شاید ماهی های دیگری را مهیا کنید. همچنین، این نکته به این معنی است که باید مطمئن شوید که آبی که در آن زندگی می کنند، تمیز و از نظر شیمیایی متعادل است تا ماهی شما بتواند عمر طولانی و توام با سلامتی داشته باشد. هنگامی که پارامترهایی مانند قلیاییت خیلی کم یا خیلی زیاد می شود، ممکن است مشکلات جدی ایجاد شود.
قلیایی بودن آب آکواریوم
قلیایی بودن اساساً نشان می دهد که چه مقدار بی کربنات در آب آکواریوم وجود دارد. همچنین این پارامتر نشان می دهد که آب از نظر PH چقدر پایدار است، زیرا آبی که حداقل قلیایی متوسط است معمولاً تغییرات ناگهانی در pH را تجربه نمی کند مگر اینکه قلیاییت آن کاهش یابد.
سطح مناسب قلیایی بودن، به ویژه برای یک آکواریوم صخره ای حیاتی است، زیرا مرجان ها برای بقا به در دسترس بودن بی کربنات بستگی دارند. آکواریوم دار ها باید قلیائیت را به طور منظم اندازه گیری کنند و سطح مناسبی برای نوع ماهی موجود مهیا کنند. میزان قلیائیت بسته به گونه می تواند بسیار متفاوت باشد.
ماهی های آکواریومی ممکن است به دلیل قلیایی بودن زیاد آب آکواریوم، دچار مشکلات جدی شوند. اگر این پارامتر برای مدت طولانی بالا بماند، می تواند لایه مخاطی محافظی را که معمولا ماهی ها را می پوشاند، در خود حل کند و آنها را در برابر حمله باکتریایی و عفونت آسیب پذیر کند.
آبی که خیلی قلیایی است باعث سمی شدن آمونیاک غیر سمی می شود. ماهی ممکن است مشکل تنفس داشته باشد. همچنین می تواند روی باله ها و دم ماهی ها تأثیر بگذارد و به رشد آن ها آسیب وارد کند و ظاهر آنها را نامطلوب نشان دهد. در نهایت، ماهی در یک محیط بسیار قلیایی ممکن است رشد نکند و در نهایت بمیرد.
قلیایی بودن آب و جذب کلسیم در ماهی ها
در بیشتر موارد، ساکنان یک آکواریوم می توانند سطح نسبتاً بالایی از قلیایی بودن را تحمل کنند. برخی ماهی ها حتی سطح pH را به عمد افزایش می دهند تا مرجان های خود را به سمت رشد سریع تر سوق دهند. مشکل اصلی سطح قلیایی بالا این است که می تواند در جذب کلسیم توسط ماهی ها اختلال ایجاد کند.
در برخی موارد که قلیاییت خیلی زیاد است، مواد جامدی مانند کلسیم ممکن است در آب رسوب کنند و برای هر هدفی از جمله رشد، در دسترس ساکنان آکواریوم قرار نگیرند. علاوه بر مشکلاتی که قلیاییت بالا برای ماهی ها ایجاد می کند، ممکن است برای خود آکواریوم و تجهیزات موجود در آن نیز مشکل ایجاد کند. هنگامی که کلسیم اضافی در آب رسوب می کند، در نهایت داخل آکواریوم، بخاری، پمپ و فیلترها را می پوشاند.
این وضعیت می تواند دید شما را به داخل آکواریوم مسدود کند و همچنین ممکن است به تجهیزاتی که داخل آکواریوم وجود دارد، آسیب برساند، پمپ ها را بسوزاند و جریان فیلترها را مسدود کند. حفظ تعادل آب، جامدات را به صورت محلول نگه می دارد و از بروز هرگونه آسیب پیشگیری می کند.
ماهیان و مرجان های آب شور تکامل یافته اند تا در آبی با غلظت خاصی از نمک یا شوری زندگی کنند. بیشتر ماهی ها و مرجان ها می توانند تغییرات جزئی در شوری را تحمل کنند. با این حال، هرچه تغییر شوری بیشتر باشد یا شوری از حد توصیه شده کم تر باشد، استرس بیشتری ایجاد و در نهایت منجر به مرگ ماهی ها می شود.
محدوده بهینه شوری آب آکواریوم چقدر است؟
انواع مختلف آکواریوم های آب شور به سطوح مختلف نمک نیاز دارند. از جمله این مقادیر در برخی مناطق جهان، عبارت اند از:
غلظت نمک در صخره های اقیانوس بسته به مکان آن متفاوت است. کمتر از 1.023 و بالاتر از 1.028 به طور کلی برای مرجان ها بی خطر در نظر گرفته می شوند، با این حال، اکثر افراد شوری آب آکواریوم خود را در محدوده 1.024-1.026 (32-35 ppt) نگه می دارند.
آکواریوم دارای ماهی: ۱.۰۱۹ – ۱.۰۲۳
به طور کلی این مقدار فقط برای آکواریوم هایی با ماهی های آب شور استفاده می شود. زیرا شوری برای اکثریت قریب به اتفاق مرجان ها بسیار کم است. ماهی ها معمولاً این سطوح شوری پایین را تحمل می کنند. با این حال، انگل ها و سایر آفات شرایط سخت تری برای مقابله با این سطح از غلظت نمک دارند. در مورد ماهی های مبتلا به ich، شوری را می توان تا 2 هفته تا 1.010 کاهش داد تا عفونت ich ریشه کن شود.
آکواریوم های آب شور: محدوده معمولی: ۱.۰۰۲ – ۱.۰۲۲
زیستگاه آب شور به مناطقی گفته می شود که آب شور اقیانوس با منبع آب شیرین مانند رودخانه مخلوط می شود. غلظت نمک می تواند به طور گسترده ای متفاوت باشد، اما به ندرت میزان شوری آن به میزان آب دریا است.
منبع: