در یک مطالعه ، محققان ایرانی جنبه های مختلف تأثیر بیماری جهانی Corona یا Covid 19 را بر اقتصاد ایران مورد مطالعه قرار دادند و توصیه هایی را با توجه به روند استخدام ارائه دادند.
به گزارش patc ، از دسامبر سال 2019 ، شیوع ویروس کرونا ویروس جدید Covida-19 در ووهان طیف گسترده ای از چالش ها را برای کشورهای مختلف جهان به وجود آورده است. حتی کشورهای پیشرفته با سیستم های اجتماعی و رفاهی پیشرفته اخیراً با مشکلاتی روبرو هستند. در عین حال ، یکی از س questionsالات اصلی این است که ویروس کرونا تا چه اندازه تأثیر منفی بر اقتصاد هر کشور خواهد داشت؟ یک سوال مهم در ارزیابی تأثیر اقتصادی شیوع این ویروس ، بازه زمانی قرار گرفتن در معرض ویروس کرونا است.
به گفته محققان ، اگر چشم انداز عفونت طولانی مدت با ویروس تحقق یابد ، تأثیر اقتصادی آن کاملا متفاوت از زمانی است که موضوع کوتاه مدت مورد بررسی قرار می گیرد. در ایران ، گسترش ویروس کرونا از اواخر سال 1398 و ادامه سال 1399 ، اقتصاد کشور را در یک رکود اقتصادی نامطمئن فرو برد. در کشوری که دو سال سختی را پشت سر گذاشته است ، تشکیل سرمایه آن کاهش یافته و ظرفیت تولید بالقوه اقتصادی آن نیز کاهش یافته است. این کشور به سطح 13 تا 13 رسیده است. از طرف دیگر ، به دلیل قطع شدن شبکه تأمین مواد اولیه و محدودیت در فعالیت برخی از بخشهای تجاری ، تأمین کل اقتصاد نیز تحت تأثیر شوکهای عرضه قرار دارد.
به منظور بررسی بیشتر این موضوع و ارزیابی تأثیر اقتصادی Covid 19 بر اقتصاد ایران ، محققان دانشگاه کیزیم شهراز و دانشگاه لرستان مطالعه ای با محوریت اشتغال را انجام دادند که نتایج آن اخیراً منتشر شده است در “فصلنامه مدیریت پرستاری”.
در این مطالعه ، محققان سعی کردند همه پیامدهای اقتصادی ویروس Covid-19 را در مقیاس جهانی ، به ویژه برای اقتصاد ایران و به ویژه برای بخش اشتغال بررسی کنند.
بر اساس نتایج این مطالعه و با استفاده از آمار نیروی کار کشور و روند بیماری ها ، مشخص شد که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته ، میزان اشتغال و نرخ بیکاری در زمستان 1398 و بهار 1399 دارای روند کاهش اشتغال و افزایش نرخ بیکاری است. روند.
بنابراین ، این تغییرات به دلیل اوج شیوع تاج نشان دهنده تغییر در بازار کار و سایر بخشهای اقتصادی است که بر بازار تأثیر می گذارد.
به گفته علی حسنوند ، محقق توسعه اقتصادی و برنامه ریزی در دانشگاه رازی (دانشگاه رازی) ، و همكار دیگر این تحقیق ، كــرد. در زمینه اشتغال ، بررسی های کلان نشان می دهد بسیاری از مشاغل از دست رفته به دلیل شیوع بیماری کرون بیمه نیستند ، که می تواند به شما کمک کند از تخفیف های بیمه کارفرمایان بهره مند شوید. بنابراین می توان گفت که برنامه کمک 5 تریلیون تومانی از صندوق توسعه ملی به صندوق بیمه بیکاری نمی تواند وضعیت تعداد زیادی از مشاغل را بهبود بخشد. “علاوه بر این ، طبق قانون بیمه بیکاری ، افراد آزاد و بیمه شده نمی توانند از این طرح حمایت استفاده کنند.”
آنها افزودند: “به دلیل همه گیر بودن این بیماری جهانی ، وضعیت سیستم مالیات و مالیات نیز دستخوش تغییرات نامطلوبی شده است که مهمترین آنها کاهش اقتصاد است.” برای کشور ما که با کسری بودجه روبرو است ، این حتی از اهمیت بیشتری برخوردار است. مشکل جدی. “با توجه به قطع فضای کسب و کار و فعالیت های تولید ، شیوع ویروس کرونا باعث شده است که مودیان در انجام تعهدات مالیاتی خود با مشکل روبرو شوند.”
علاوه بر این ، طبق اطلاعات ارائه شده در این گزارش تحقیقاتی ، سیاست دولت در حمایت از بخش بهداشت و درمان تأمین حدود 12 تریلیون تومان از صندوق توسعه ملی برای تهیه دارو ، ماسک ، تجهیزات و تجهیزات پزشکی و تجهیزات و ملزومات است. این ابهام و انتقاد ایجاد کرده است. به گفته محقق ، “دولت اصلاحات یا اصلاحات لازم را در بودجه کنگره اعمال می کند. هیچ لیست مفصلی از کاربردها ، هیچگونه نیاز به ارزیابی گزارش و هیچ مکانیسم مستقلی برای نظارت بر انتقاد از هزینه های ورودی پروژه وجود ندارد”
حسنوند و همکارانش برای مدیریت بازار مشاوره فرآیند و مشاوره در مورد حمایت از شرکتها ارائه دادند ، اما همچنین سوالات زیر را برای حمایت از گروههای محروم مطرح کردند:
-از تهیه محصولات بهداشتی و غیره پشتیبانی کنید.
-کاهش حمایت مالی از درآمد جبران خسارت
این محققان همچنین ملاحظات و توصیه های سیاست زیر را ارائه می دهند:
-تشکیل یک سیستم آماری و اطلاعاتی جامع برای کارمندان رسمی و غیررسمی
-از ظرفیت و درمان بخش بهداشت برای ایجاد شغل و رشد اقتصادی استفاده کنید
ژورنال مدیریت پرستاری ، که این یافته ها را منتشر کرد ، با همکاری سازمان نظام پرستاری جمهوری اسلامی ایران و گروه پرستاری در دانشگاه Tabbiat Moderes منتشر شد.
انتهای پیام